Όταν το σύμπαν συνωμοτεί

14 μπαλέτο, μοντέρνο χορό. Το παν ήταν να κάνω κάτι για να αθλείται το σώμα μου, γιατί, ως γνω- στόν, νους υγιής εν σώματι υγιεί. Τίποτα δεν τη σταματούσε. Ό,τι και να έλεγα εγώ, η μαμά μου είχε έναν μοναδικό τρόπο να με τραβάει αποδώ και αποκεί, με σκοπό κάποια στιγμή να διαπρέ- ψω κάπου. Δε θα ξεχάσω τη φορά που με είχε γράψει σε μια ομάδα χάντμπολ. Ήταν το χειρότερό μου. Νομίζω ήταν χάλια ακόμα και για τη μαμά μου, ειδικά όταν παρακολουθούσε από τις κερκίδες τον αγώνα μεταξύ του σχολείου μας και ενός άλ- λου. Ο κόσμος ζητωκραύγαζε και προσπαθούσε να εμψυχώσει τα παιδιά που έπαιζαν. Η μαμά μου προσπαθούσε με τη φωτογραφική μηχανή να απαθανατίσει όλες τις σημαντικές στιγμές του αγώνα, με πρωταγωνίστρια το κοριτσάκι της, εμένα δηλαδή. Μέχρι που κάποια στιγμή όλοι οι γονείς με έδειχναν και γελούσαν. Τότε ήμουν τερματοφύλακας. Το καλό είναι ότι δε χρειαζό- ταν να τρέχω πάνω κάτω στο γήπεδο. Κάποια στιγμή όμως βαρέθηκα και κάθισα, μέχρι να έρθει η ώρα μου να δράσω. Αυτό, βέβαια, δεν έγινε ποτέ. Δεν ήθελε και πολύ για να με πάρει