Όταν το σύμπαν συνωμοτεί

21 νες, αλλά πάντα κατάφερνα να μην παίρνω μέ- ρος, μιας και φρόντιζα να κάνω πολλά «λάθη» και να έχω πολλές ήττες στους αγώνες, έτσι ώστε το «ταλέντο» μου να μη με οδηγήσει στην «πρώ- τη γραμμή». Η ξιφασκία για εμένα είναι η από- λυτη έκφραση ελευθερίας. Συνδυάζει δύναμη και ταχύτητα, αλλά το πιο σημαντικό απ’ όλα είναι η μάσκα, που, όταν τη φοράω, είναι σαν να κρύβομαι και να μη με βλέπει κανείς. Μπορώ να κάνω όποια γκριμάτσα θέλω, ακόμα και να κο- ροϊδεύω τον αντίπαλό μου. Αλλά μέχρι εκεί. Δεν είμαι και ο Ντ’ Αρτανιάν από τους τρεις σωμα- τοφύλακες. Η έκθεση στο κοινό δε χρειάζεται να γίνεται, και μάλιστα κάτω απ’ αυτές τις συν- θήκες. Για εμένα η ξιφασκία είναι μια προσω- πική υπόθεση και έτσι θα ήθελα να την κρατήσω. Αλλά το σύμπαν με πρόδωσε για άλλη μια φο- ρά. Και ο μονόλογος της μαμάς συνεχίστηκε: «Σου πήρα αυτό το ζευγάρι ολοκαίνουρια γά- ντια ξιφασκίας. Είμαι σίγουρη ότι θα δώσεις τον καλύτερό σου εαυτό και θα είσαι η καλύτερη από όλους». Τα ίδια και τα ίδια κάθε χρόνο. Η μαμά μου δεν το έβαζε κάτω με τίποτα. Έπρεπε να βρω