Όταν το σύμπαν συνωμοτεί

20 είπα τίποτα, μόνο άκουσα. Και η καταστροφή άρχισε κάπως έτσι: «Σήμερα πέρασα από την κυρία Αργυρίου και μου είπε ότι στο τέλος του χρόνου, λίγο πριν από τις διακοπές των Χριστουγέννων, θα κάνετε μια επίδειξη για νέους μαθητευόμενους αθλητές. Θα είναι ανοιχτή για το κοινό και είμαι σίγουρη πως θα είσαι η καλύτερη». Η κυρία Αργυρίου ήταν η διευθύντρια της ακαδημίας ξιφασκίας που πηγαίνω εδώ και τόσα χρόνια, που δε θυμάμαι πια. Η μαμά μου με είχε γράψει πριν καλά καλά μάθω να ξεχωρίζω το ξ από το ζ, με αποτέλεσμα για αρκετό καιρό να νομίζωπως αυτό που έκανα λεγόταν ζιφασκία. Αφού έμαθα να το λέω και να το γράφω σωστά, πέρασα επιτυχώς στην κατηγορία Παμπαίδων – Παγκορασίδων. Η ξιφασκία είναι αλήθεια ότι μου αρέσει πο- λύ, αλλά σε καμία περίπτωση δε θα ήθελα να πάρω μέρος σε επιδείξεις, και μάλιστα μπροστά σε κοινό. Γιατί για άλλη μια φορά η γη δε θα ανοίξει να με καταπιεί, αλλά θα με αφήσει εκεί, έρμαιο στις φωτογραφικές απαθανατίσεις του κοινού. Κάθε χρόνο γίνονται επιδείξεις και αγώ-