Όταν το σύμπαν συνωμοτεί

19 στο σπίτι μου και να κάνω το δικό μου μπάνιο πριν από τον ύπνο. Ευτυχώς που σχολάω νωρίς από το φροντιστήριο των αγγλικών, και έτσι στις έξι και μόλις λίγα λεπτά μετά ξεκινάει η δική μου χωροχρονική απόλαυση. Τον χειμώνα είναι λίγο πιο περιορισμένος ο χρόνος μου, αλλά τι να κάνω, τον χρόνο που έχω τον απολαμβάνω όσο πιο πολύ μπορώ. Όπως ακριβώς αυτή τη στιγμή. Ο ήλιος όμως ήταν έτοιμος να βουτήξει στη θάλασσα και εγώ έπρεπε να βουτήξω το ποδή- λατό μου και να γυρίσω πίσω γρήγορα. «Αν δε θες να έχεις γκρίνιες, τουλάχιστον πρέπει να εί- σαι τυπική με το ωράριο επιστροφής». Αυτό είναι βασικός κανόνας. Όλα, λοιπόν, υπό έλεγχο τώρα πια. Βρισκόμουν στην ώρα μου στο δωμάτιό μου, είχα κάνει ήδη το μπάνιο μου και χάζευα από το παράθυρο για λίγη ώρα ακόμα τους περαστικούς και τα αυτοκίνητα που περνούσαν έξω στον δρό- μο. Νόμιζα ότι όλα θα συνέχιζαν να κυλούν κα- νονικά μέχρι που η μαμά μου μπήκε στο δωμά- τιό μου με εκείνο το χαμόγελο που σε κάνει μέσα σε τρία δευτερόλεπτα να παραδεχτείς ότι «ναι, εγώ το έκανα», αλλά όχι! Δεν την πατάω πια, δεν