Όταν συλλογιέμαι την Κρήτη

Οι τόποι, οι μουσικές, τα βιβλία, τα ιστορικά γεγονότα, οι άνθρωποί της είχαν στήσει έναν δαιμονικό χορό γύρω μου. Δεκάδες αξιόλογα βιβλία, τα περισσότερα γραμμένα από σπουδαίους ανθρώπους, αρχαιολόγους, ιστορικούς, ερευνητές, γλωσσολόγους του νησιού, πλημμύριζαν το γραφείο μου, και οι σελίδες στο διαδίκτυο ήταν πάντα έτοιμες να με ξελογιάσουν. Άφηνα το μυαλό μου να με παρασέρνει από τη Γραμβούσα μέχρι τη Ση- τεία. Συνέχιζα να συλλέγω εικόνες, παραστάσεις, γεύσεις, αφηγήσεις. Και τότε ήρθαν οι καινούργιες γνωριμίες, όπως αυτές των αρχαιολογι- κών χώρων στην Ελεύθερνα και στον Αζοριά, στο μοναστήρι Βωσάκου και απέκτησα νέες αγάπες. Όλα αυτά ένιωθα ότι ήταν η Κρήτη, το καθένα χωριστά και συγχρόνως όλα μαζί. Η αγάπη μου για το νησί ήταν το κύριο και ασφαλές κριτήριο για να δια- χειριστώ όλο αυτό το υλικό, μιας και ήταν αδύνατο να γράψω τα πάντα. Έπρεπε να γράψω για όλα όσα αγάπησα και συνεχίζω να αγαπώ στα σαράντα και πλέον χρόνια που ζω στο νησί. Να δώσω τη δική μου ματιά. Σ’ αυτό το ταξίδι γνώρισα υπέροχους ανθρώπους, οι οποίοι χωρίς κα- νένα δισταγμό έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στη δημιουργία αυτού του βιβλίου. Υπεύθυνοι μουσείων, δήμων, βιβλιοθηκών, λογοτέχνες, πανεπιστημιακοί, άλλοι απ’ αυτούς φίλοι και άλλοι άγνωστοι μέχρι τότε, προσέφεραν τις γνώσεις τους και το υλικό που χρειαζόμουν. Θα κλείσωπαραφράζοντας ένα δίστιχο από την «Ιθάκη» του Κ.Π. Καβάφη: Η Κρήτη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι. Χωρίς αυτήν δεν θα ’βγαινες στον δρόμο… Δ ημήτρης Χ ατζηκωνσταντίνου Μ άρτιος 2018