Όταν πάγωσε ο Βόσπορος

15 Ο Τ Α Ν Π Α Γ Ω Σ Ε Ο Β Ο Σ ΠΟ Ρ Ο Σ τους κατευθυνόμενοι προς το εστιατόριο, ο φροντιστής της κλινάμαξας στάθηκε μπροστά τους κι ευγενικά θέ­ λησε να τους αποτρέψει: «Δεν θα βρείτε τίποτα εκεί. Τόσες μέρες αποκλεισμέ­ νοι, σώθηκαν τα πάντα». Έκανε ένα βήμα πίσω και με μια θεατρινίστικη χειρονομία τούς υπέδειξε: «Περάστε εδώ στο σαλόνι με τους υπόλοιπους, να σας σερβίρω τσάι, καφέ ή έστω λίγο κονιάκ, είναι τα μόνα που μας έχουν απομείνει. Κι εσείς μην προχωρείτε άλλο, σας παρακα­ λώ» απευθύνθηκε στο ζευγάρι «το βαγκόν ρεστοράν έκλει­ σε προσωρινά, δεν έχει κάτι να σας προσφέρει, μην ανη­ συχείτε όμως, όπου να ’ναι περιμένουμε ενίσχυση, δεν θα μας εγκαταλείψουν στο έλεος του χιονιά. Σας ζητώ να περάσετε στο σαλόνι ή να γυρίσετε στα βαγόνια σας και μόλις έχουμε νεότερα θα σας ειδοποιήσουμε αμέσως». Οι άλλοι υπάκουσαν, μα ο ανυπόμονος Ιβάν άρπαξε απότομα από το χέρι τον υπάλληλο. «Λοιπόν, πόσο θα κρατήσει όλο αυτό; Μόλις φθάσουμε στην Κωνσταντι­ νούπολη, θα διαμαρτυρηθώ στις αρχές. Άνθρωποι είμα­ στε, δεν είμαστε ζώα». Την ίδια στιγμή, ένα αγριεμένο κοπάδι λύκων όρμησε στα παράθυρα της αμαξοστοιχίας, προκαλώντας ρίγη τρόμου στους επιβάτες. ΗΧανριά χώθηκε στην αγκαλιά του και όλοι έτρεξαν τρομοκρατημένοι να κλειδωθούν στα βαγόνια τους. Ηαγωνία τους κράτησε αρκετά, μέχρι που τα θηρία, απογοητευμένα επειδή δεν έβρισκαν λεία, αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν. Η μεσόκοπη κυρία, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους, είχε ανοίξει τη βελούδινη κουρτίνα του παράθυρου, πα