Όταν πάγωσε ο Βόσπορος

18 Μ Α Ι Ρ Η Μ Α Γ Ο Υ Λ Α δέχτηκε μάλιστα να καλύψει και όλα τα έξοδά της μέχρι την Κωνσταντινούπολη, και εκείνη όφειλε να του το ανταποδώσει, όσες φορές κι αν της το ζητούσε. «Δεν σε χορταίνω!» ψιθύρισε παθιασμένα στ’ αυτί της. «Η μυρωδιά του κορμιού σου αναστατώνει τις αισθήσεις μου. Δεν σε χορταίνω. Νιώθω τυχερός που θέλησες να με ακολουθήσεις σ’ αυτό το ταξίδι. Έκανες λιγότερο βα­ σανιστικό αυτό το απρόσμενο συμβάν, γλυκιά μου. Δεν ξέρω πώς θα σε αποχωριστώ όταν θα φύγω από την Πό­ λη!» Έλυσε τη ζώνη και άπλωσε τα χέρια, ψηλαφώντας και τις τελευταίες εσοχές του κορμιού της, κι εκείνη, με κλειστά τα μάτια, δάγκωνε το μαξιλάρι προσποιούμενη πως απολάμβανε τις θωπείες του. Για άλλα δύο εικοσιτετράωρα παρέμειναν οι επιβάτες του Simplon-Orient-Express εγκλωβισμένοι, θαμμένοι στο χιόνι, στρέφοντας κάθε τόσο την οργή τους στους αν­ θρώπους της εταιρείας. «Αίσχος! Ντροπή σας!» Κι εκεί­ νοι, επιδεικνύοντας επαγγελματική ψυχραιμία, προσπα­ θούσαν να τους κατευνάσουν: «Αλλάζει ο άνεμος, θα έρθει νοτιάς και θα ελαττωθεί το ψύχος. Μάλλον θα ρίξει και βροχή. Κάντε υπομονή, όλα θα πάρουν τον δρόμο τους και θα φθάσουμε επιτέλους στον προορισμό μας». Ώσπου επικράτησε νοτιάς, έπεσε η πολυπόθητη βροχή, έλιωσαν τα χιόνια και οι επιβάτες μεταφέρθηκαν με αυ­ τοκίνητα στη Ραιδεστό και από εκεί με ατμόπλοια στην Πόλη.