Όταν ήμασταν μικροί

20 ούλα σταρ 3 τον γιούνας τον γνώρισα πρώτη φορά σε κάτι σκαλιά πίσω από το γκουτεσλότε, το μαγαζί με τις καραμέλες, στο μπίσλετ, στην απέναντι μεριά από το λίλε-μπε ήταν στην αρχή της β΄ λυκείου, άντε να ’χαμε πάει πεντέξι μέρες σχολείο, και καθόμασταν με τον μάρκο στα σκαλιά και τρίβαμε φούντα περιμένοντας ένα kid που ήξερε εκείνος απ’ το τμήμα και θυμάμαι να λέω, αυτός εκεί ’ναι; με λίγο σοκαρι- σμένη φωνή, γιατί ο τύπος ήταν τόσο μικρούλης και χλωμός, με λευκά σχεδόν μαλλιά και τόσο νευρικός, λες και θα σηκωνόταν να πει μάθημα, αλλά ο μάρκο λέει ναι, είναι γουαλαλκέι, αδερφός μου – δώσ’ του μια ευ- καιρία, μπρο, γιατί μπορεί να μοιάζει διαφορετικός αλλά αν τον γνωρίσεις, μα το Κοράνι, θα νιώσεις, μπρο κι εγώ λέω aight, γιατί εμπιστευόμουν τον μάρκο κι άμα μας δεις σήμερα, θα πεις ότι ο μάρκο είχε δίκιο