Όταν ήμασταν μικροί

15 candyflip με παίρνει ο μάρκο, ήμασταν μάθημα, λέει, μπρο, έμα- θες για τον αρζάν, πλάκωσε δυο τύπους μες στην τάξη, τον πιάσανε οι μπάτσοι, γουάλα, οπότε ρωτάω τι έγινε κι απ’ ό,τι φαίνεται ο αρζάν ξύπνησε το πρωί και σκέ- φτηκε όλα πόπα, ώρα για candyflip, και μετά την πρώ- τη ώρα πάει τουαλέτα για σαράντα ολόκληρα λεπτά κι όταν γύρισε ήταν τζετ κι άρχισε να φωνάζει πρέπει να ’μαστε όλοι φίλοι, αγάπη, ρε μουνιά, και δυο πακιστά- νια αρχίζουν να φωνάζουν άντε μωρή παλιαδερφή κι ο αρζάν τούς λέει, ναι ρε τι κι αν είμαι ρε, κι αρπάζει ένα θρανίο και το πετάει πάνω στον έναν και χώνει σιδηρο- γροθιά στον άλλον, λιώμα στο χώμα τον έκανε, ήρθαν οι μπάτσοι, κι εγώ τον πήρα φέισταϊμ όταν ήταν στο πίσω μέρος του μπατσικού με τα λευκά τοιχώματα, ρώ- γες καυλωμένες, τεράστιο χαμόγελο, και τον ρωτάω πώς πάει, κι εκείνος κουνούσε μόνο το κεφάλι του και μου λέει, μπρο, ξέρεις κάτι, όλες οι ζωές αξίζουν, από αύριο μόνο βίγκαν