Όταν ήμασταν μικροί

13 αρνάκι 1 και καθημερινός ρατσισμός σήμερα κατάλαβα γιατί οι άνθρωποι τσακώνονται για τα πιο ηλίθια πράγματα, για όλα φταίει η πείνα, οπότε aight, πάμε να χτυπήσουμε κάτι, αλλά τι, ρε μαν; Συ- νήθως είμαστε κουλ και τρώμε κεμπάπ ή μοιραζόμαστε καμιά πίτσα ξερωγώ, αλλά αν έχεις πιάσει φράγκα, φί- λε, ανοίγονται ευκαιρίες,moremoneymore problems so basically η απλή ερώτηση του τι να φάμε έγινε το μεγαλύτερο μπιφ στον κόσμο για το ποιανού η πατρίδα είναι καλύτερη και στην αρχή ο αρζάν είπε ότι ήθελε ινδικό αλλά ο μάρκο δεν το χώνευε, έλα, ρε φίλε, τώρα, μπανάνα ρύζι ρύζι μπανάνα, και τότε κούνησα το κε- φάλι και λέω, μάγκες, ξεχάστε το, σήμερα μόνο κροα- τικό, κι έτσι ξέσπασε πόλεμος καταμεσής του εμπορικού και παραλίγο να ξεκινήσουμε νέα αραβική άνοιξη όταν ξαφνικά ο γιούνας φωνάζει με την τσιριχτή του φωνή ε, εμένα με ρωτήσατε ρε, εγώ θέλω αρν-ν-ν-νάκι, τον κοιτάμε όλοι καλά καλά, τι αρνάκι και μαλακίες ρε, κι αυτός σταυρώνει τα χέρια στο στήθος και λέει, αρνί ρε, είναι το εθνικό μας φ-φ-φαγητό ρε, μη γίνεστε ρατσι- στές, ρε μαλάκες