Ώρες κοινής ανησυχίας

ΩΡΕΣ ΚΟΙΝΗΣ ΑΝΗΣΥΧΙΑΣ 13 λικα στα πατώματα, οι θάλασσες παραμένουν μου­ τρωμένες. Ακόμα και η μέρα δεν λέει να μεγαλώσει! Άσε που κοτζάμ Πάσχα πέρασε εντελώς αθόρυβα, τσακίζοντας τα νεύρα των παπάδων για την αναδου­ λειά και των παιδιών που δεν έφερε η νονά λαμπά­ δα με καλάσνικοφ επάνω. Δράμα. Ο μόνος ίσως που διατηρεί τα κέφια του είναι ο αέρας. Ακάματος συνεχίζει να εισάγει στη χώρα σκό­ νη διαφόρων προελεύσεων, κατά προτίμηση αφρι­ κανική, όπως και γύρη κάθε είδους. Και τα δυο αφιε­ ρωμένα εξαιρετικά στους αλλεργικούς. Απέναντι από την οικοδομή με τα ξεφτισμένα πα­ ντζούρια, τα σκουριασμένα κάγκελα και τις άλλες, τις αναρίθμητες, φθορές του χρόνου, απέναντι λοιπόν από την πολυκατοικία «ρημάδι», υπάρχει μια άλλη. Δηλαδή πολλές υπάρχουν, αλλά αυτή θα μας απα­ σχολήσει. Είναι μια οικοδομή πολυτελούς κατασκευής, όπως διευκρινίζουν οι εργολαβικές πινακίδες που είχαν τοποθετηθεί κατά το στάδιο της κατασκευής και ουδέποτε αφαιρέθηκαν. Γιατί η δήλωση «πολυ­ τελούς κατασκευής» αρέσει τόσο πολύ στους αγο­ ραστές των διαμερισμάτων που την κράτησαν με