Ώρες κοινής ανησυχίας

16 ΜΑΙΡΗ ΚΟΝΤΖΟΓΛΟΥ της Γερμανίας και άλλος από ξεπούλημα χωραφιών, κατά τη διάρκεια της μεγάλης εσωτερικής μετανά­ στευσης, είχε αγοράσει ένα σπιτάκι στην περιοχήπου από πάντα ήταν φτηνή, καθότι απομακρυσμένη. Από την άλλη πλευρά του δρόμου, τη δεξιά –και ο προσδιορισμός είναι εντελώς τυχαίος...–, ένας συ­ νεταιρισμός μηχανικών ή κάτι παρόμοιο είχε αγορά­ σει σε τιμή ευκαιρίας μια μεγάλη έκταση με σκοπό να δημιουργήσουν έναν οικισμό πνιγμένο στο πρά­ σινο, με βιλίτσες και παιδική χαρά. Όταν πήγαν για ένταξη στο σχέδιο πόλης, φάνη­ κε πως η έκταση ήταν μπλεγμένη, γόρδιος δεσμός σκέτος! Η απεμπλοκή πήρε καμιά τριανταριά χρόνια, το ελληνικό Δημόσιο σε όλο του το μεγαλείο. Βάλε και την έκδοση άδειας ανοικοδόμησης, τη σύνδεση με ρεύμα, ύδρευση και αποχέτευση –Σκύλα και Χάρυ­ βδη του ελληνικού κράτους–, ε, όταν ξεμπέρδεψαν, αφού είχαν προσφερθεί κάμποσα «φακελάκια», είχαν περάσει σαράντα χρόνια. Οι απόγονοι –μιλάμε για σαράντα χρόνια με­ τά– των φυσιολατρών μηχανικών, αδυνατώντας να συνεννοηθούν, παρέδωσαν το έργο σε εργολάβο. Με τη ρητή εντολή να «αξιοποιήσει» και το τελευ