16 ΚΩΣΤΑΣ ΑΚΡΙΒΟΣ Μέσω του κοινού μας φίλου Φερνάν Ντεπρέ ήρθε στα χέρια μου μια επιστολή που μου στείλατε σε μια δύσκολη περίοδο για σας, καθώς, όπως μαθαίνω, θελήσατε να είστε ανεπιεικής απέναντι στη ζωή σας. Δεν είναι η πρώτη φορά που δοκιμάζετε να επικοινωνήσετε μαζί μου, και να με συγχωρήσετε για την αργοπορημένη απάντηση. Δεν ενδιαφέρομαι επειδή είστε δυστυχής, παρά γιατί λάμπει μέσα σας η θεία φλόγα της ψυχής. Επάνω στο γραφείο μου έχω τακτοποιημένα παλαιότερα διηγήματά σας. Είναι ήδη διαβασμένα. Αν αυτό σας προσφέρει μια δόση επιπλέον κουράγιου, θα ήθελα να ξέρετε ότι είμαι εντυπωσιασμένος με τη λογοτεχνική σας ιδιοφυΐα. Τη θεωρώ σαν έναν καυτερό άνεμο πάνω στους κάμπους της Ανατολής. Στο πρόσωπό σας βλέπω ενσαρκωμένους κάποιους από τους δικούς μου ρομαντικούς επαναστατημένους ήρωες. Το έργο σας είναι η εξομολόγηση ενός καινούργιου Γκόρκι των Βαλκανίων. Τρία ή τέσσερα διηγήματά σας είναι εφάμιλλα των Ρώσων δασκάλων ως προς την τόλμη του πνεύματος, την τραγική ευθυμία και τη χαρά που λυτρώνει την καταπιεσμένη ψυχή. Επιθυμώ να σας γνωρίσω περισσότερο, να αρχίσουμε αλληλογραφία και να εγκαινιάσουμε την αρχή μιας γόνιμης φιλίας. Μην αφήνεστε στην απελπισία. Δεν πρέπει να φύγετε από τη ζωή προτού εξαντλήσετε τις απόπειρες να γράψετε βιβλία που θα επιζήσουν, βιβλία με τα όνειρα, με τις λησμονημένες ζωές, ακόμα και με τα πάθη που φιλοξενήσατε κατά καιρούς στην ψυχή και στο σώμα σας. Γιατί, στ’ αλήθεια, δεν είστε άλλο παρά ένας Ανατολίτης παραμυθάς. «Ανατολίτης παραμυθάς… Ε, ναι, λοιπόν. Ακόμα κι αν δεν είμαι, εγώ θα γίνω!»
RkJQdWJsaXNoZXIy MTY1MTE=