Όμορφη πορτοκαλιά μου

19 πονηθώ, γιατί όταν μεγαλώσω λίγο θέλω να παίξω σε ταινίες. Εκείνος γελούσε όλη την ώρα. – Κατάλαβα. Κι άμα σου το φέρω, τι θα κερδίσω; – Θα κάνω κάτι για σένα. – Θα μου δώσεις κανένα φιλί; – Δε μου πολυαρέσουνε τα φιλιά. – Κανένα χαδάκι; Κοίταξα τον θείο Εντμούντο και μ’ έπιασε μια λύ- πηση, μα μια λύπηση! Το πουλάκι που είναι μέσα μου μου ψιθύρισε κάτι. Κάτι που θυμήθηκα πως το είχα ακούσει πολλές φορές να το διηγούνται… Ο θείος Εντμούντο είχε χωρίσει από τη γυναίκα του και είχε πέντε παιδιά… Είχε μείνει θεομόναχος και περπατού- σε σιγά σιγά…Μπορεί να περπατούσε τόσο σιγά, για- τί του λείπανε τα παιδιά του… Ποτέ δεν έρχονταν να τον δούνε. Έκανα τον γύρο του τραπεζιού και τον αγκάλιασα από τον λαιμό σφιχτά σφιχτά. Ένιωσα τα κάτασπρα μαλλιά του να μου γαργαλάνε απαλά το πρόσωπο. – Αυτό δεν είναι για το αλογάκι. Αυτό που θα κάνω για σένα είναι άλλο. Θα σου διαβάσω. – Ξέρεις να διαβάζεις, Ζεζέ; Τι παραμύθια είναι αυτά; Ποιος σου ’μαθε; – Κανένας. – Μου λες κάτι μπούρδες! Πήγα και στάθηκα στην πόρτα.