Ομήρου Οδύσσεια

15 ΑΘΗΝΑ: Ναι, κατά κάποιον τρόπο. Στο κάτω κάτω είναι δικός μας άνθρωπος. ΔΙΑΣ: Άνθρωπος ναι, δικός μας όχι. Ένας θνητός είναι, κο- ρίτσι μου. ΑΘΗΝΑ: Δεν είναι ντροπή να είσαι θνητός. ΔΙΑΣ: Ξέρεις ποιο είναι το κακό μ’ εσένα; Θέλεις να έχεις πάντα την τελευταία λέξη. ΑΘΗΝΑ: Σου ’μοιασα, μπαμπάκα μου… ΔΙΑΣ: Τέλος πάντων. Η αλήθεια είναι ότι πρέπει να σκεφτού- με τον γυρισμό του Οδυσσέα στην Ιθάκη. Όσο για τον Ποσει- δώνα, δεν μπορεί να πάει κόντρα σε όλο το Δωδεκάθεο. Θ’ αναγκαστεί να βάλει νερό στο κρασί του. Έχει αντίρρηση κα- νένας; ΦΩΝΕΣ: Κανένας, κανένας, ούτις… Η Αθηνά δεν μπορούσε να κρύψει τη χαρά της. ΑΘΗΝΑ: Πατέρα μου, καλέ μου πατέρα, αφού είναι θέλημα θεών, ας στείλουμε αμέσως τον Ερμή στη νήσο της Ωγυγίας να βρει την Καλυψώ και να της πει ν’ αφήσει ελεύθερο τον Οδυσ- σέα να γυρίσει σπίτι του. Εγώ λέω να πάω στην Ιθάκη να βρω τον Τηλέμαχο, που έχω δυο λόγια να του πω.