Ομήρου Οδύσσεια

12 της Ιθάκης, γιος του Λαέρτη και της Αντίκλειας, άντρας της Πηνελόπης και πατέρας του Τηλέμαχου. Είχε κι ένα σκύλο, τον Άργο, που ήταν πιστός σαν όλους τους σκύλους. Αλλά ο Άργος παραήταν πιστός. Περίμενε τον Οδυσσέα είκοσι ολόκληρα χρό- νια να γυρίσει από την Τροία, για να ξεψυχήσει μπρος στα πό- δια του. Πολλοί πήγανε στην Τροία τότε απ’ όλη την Ελλάδα. Πολλοί σκοτώθηκαν στις μάχες, αφήνοντας εκεί τα κόκαλά τους. Οι νεκροί ήταν τόσοι, που ξεχείλισε ο ποταμός Σκάμανδρος από τα κουφάρια τους. Αχαιοί και Τρώες έπλεαν τουμπανιασμένοι και αδελφωμένοι πια προς τη θάλασσα. Άλλοι πνίγηκαν στην επιστροφή για την πατρίδα με τα καρυδότσουφλα της εποχής. Μύρο το κύμα που τους τύλιξε. Γιατί έγιναν όλα αυτά, θα μου πείτε; Μη ρωτάτε καλύτερα. Για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιαν Ελένη. Τέλος υπάρχουν και κάποιοι, οι περισσότεροι, που γλίτωσαν και γύρισαν στα σπίτια τους. Μόνο ο Οδυσσέας που μέρα και νύχτα ονειρευόταν να γυρίσει στον τόπο του ήταν σκλάβος μιας θεάς που τη λέγανε Καλυψώ. Η Καλυψώ ήταν πολύ όμορφη, να της πάρεις το κεφάλι, που έλεγε η γιαγιά μου. Είχε πλούσια μακριά μαλλιά, που έφταναν ως τη δαχτυλιδένια μέση της. Αυ- τή η θεά λοιπόν είχε ερωτευτεί τρελά τον Οδυσσέα, αλλά κι