Όμηρος στο πέλαγος

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΔΗΜΟΚΑ 10 | παραμονής τους.Μολονότι η τουριστική περίοδος είχε κλεί- σει για την ακριτική Σκύρο, το καλοκαίρι δεν έλεγε να μα- ζέψει τις αποσκευές του, να σηκώσει τις απλωμένες ψάθες από τις παραλίες. «Τι κρίμα που δε φαίνεται η θάλασσα από την τάξη μου» σκέφτηκε κι αναστέναξε κρυφά ο Λάμπρος. – Σε ποιον αναφέρεται το απόσπασμα, Συρμαγά; τον σαΐτεψε η φωνή της καθηγήτριας, που παρατηρούσε το σκυθρωπό και χαμένο σε σκέψεις πρόσωπο του μαθητή της. Ο Λάμπρος έστρεψε από το παράθυρο το κεφάλι του και έμεινε βουβός. Δεν είχε ακούσει την ερώτηση παρά μόνο το όνομά του. Ο διπλανός και αδερφικός του φίλος Ταξιάρ­ χης τού σφύριξε μέσα από τα δόντια του: «Στον Οδυσσέα, πες το». –Δε χρειαζόμαστε βοήθειααπό το κοινό, πρόσθεσε κοφτά η φιλόλογος, που δε χαριζόταν ούτε στον ίδιο της τον γιο. Ο Ταξιάρχης σώπασε. Η μητέρα του την ώρα εκείνη ήταν η καθηγήτρια, που μέσα στην ολιγομελή τάξη της πρώτης γυμνασίου έβλεπε μόνο μαθητές. Αργότερα, στο σπίτι τους, ο Ταξιάρχης θα ξαναέβρισκε τηΜάγδα, που με τρυφερότητα θα του εξηγούσε ότι φιλία δε σημαίνει και συνενοχή. – Λοιπόν, Συρμαγά, θα μας απαντήσεις; – … – Διάβασε το απόσπασμα από τη ραψωδία ε΄ και σκέψου σε ποιον μπορεί να αναφέρεται το ομηρικό κείμενο.