Ομηρία

C L A R E M A C K I N T O S H 28 «Με Boeing 777» λέει η Σοφία. «Με 353 επιβάτες. Θέλουν είκοσι ώρες για να φτάσουν εκεί και μετά άλλες είκοσι ώρες για να γυρίσουν, αλλά στο μεταξύ θα μείνουν σε ξενοδοχείο». «Πωπώ! Συναρπαστικό. Θα λείψετε καιρό;» «Πέντε μέρες. Θα έχω γυρίσει για τις γιορτές». «Θα έχουν τέσσερις πιλότους, γιατί είναι πολύ μακριά, αλλά δεν θα πετάνε όλοι μαζί, ένας ένας με τη σειρά». Η Σοφία μάθαινε τα στοιχεία για όλα τα αεροπλάνα με τα οποία πετάω. Υπάρχει μια επίδειξη ενός 747 στο YouTube που πρέπει να την έχει δει εκατό φορές. Ξέρει το βίντεο απέξω κι ανακατωτά, τα χείλη της κινούνται ταυτόχρονα με του αφηγητή. Εντυπωσιακό. «Μερικές φορές με τρομάζει» είχα πει στον μπαμπά μου, χαμογελώντας, για να μαλακώσω αυτή την παραδοχή. Με τον Άνταμ πρόσφατα είχαμε ανακαλύψει ότι η Σοφία δεν έλεγε από μνήμης τα λόγια στο αγαπημένο της εικονογραφημένο βιβλίο, όπως είχαμε φανταστεί, αλλά τα διάβαζε. Ήταν τριών ετών. Ο μπαμπάς είχε γελάσει. Έβγαλε τα γυαλιά του και τα κα­ θάρισε με την άκρη του πουκαμίσου του. «Μη λες ανοησίες. Είναι πανέξυπνη. Είναι προορισμένη για μεγάλα πράγματα». Βούρκωσε, αλλά κι εγώ έκλεισα σφιχτά τα μάτια μου και τα ξανάνοιξα. Του έλειπε η μαμά, όπως και σ’ εμένα, ωστόσο ανα­ ρωτήθηκα τατόχρονα αν θυμόταν την εποχή που έλεγαν το ίδιο και για εμένα. Η ψυχολόγος κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η Σοφία είχε υπερλεξία – η πρώτη θετική διάγνωση σε μια θάλασσα από ακρωνύμια και αρνητικές «ταμπέλες»: Διαταραχή Προσκόλ­ λησης. Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής. Παθολογική Απο­ φυγή Απαιτήσεων. Αυτά δεν τα γράφουν στα φυλλάδια περί υιοθεσίας.