Σαίξπηρ: Όλη η αλήθεια για τη ζωή του

ΣΑΙΞΠΗΡ: ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ 24 να μην έφταναν όλα αυτά, οι δικαστικές υποθέσεις γράφονταν σε μια ειδική «παγκόσμια» γλώσσα που ονομαζόταν «δικανική γραφή» – «ένα περίεργο είδος εκκλησιαστικών λατινικών που κανένας Ρωμαίος δεν θα μπορούσε να διαβάσει», όπως μου είπε χαμογελώντας ο Τόμας. «Η σειρά των λέξεων ακολουθούσε τους κανόνες της αγγλικής, αλλά είχαν ενσωματώσει ένα μυστηριώδες λεξιλόγιο και ιδιόρρυθμες συ- ντομογραφίες. Ταλαιπωρούνταν ακόμα και οι υπάλληλοι που ασχο- λούνταν συνεχώς με αυτά τα κείμενα, γι’ αυτό όταν μια υπόθεση γινόταν ιδιαίτερα περίπλοκη, το γύριζαν συχνά στα αγγλικά, για να βγάλουν άκρη». Παρόλο που ο Τόμας ήξερε ότι είχε μπροστά του τη σωστή σελίδα και είχε μελετήσει επανειλημμένα το χειρόγραφο, του πήρε πάνω από ένα λεπτό για να ξαναβρεί τη γραμμή που αναφερόταν στον «Τζον Σάπιρ ή Σαίξπηρ » από το «Στράτφορντ-απόν-Χέιβεν» και την κατηγο- ρία της τοκογλυφίας. Το έγγραφο αυτό είναι σημαντικό για τους με- λετητές του Σαίξπηρ, επειδή εξηγεί γιατί το 1576, όταν ο Ουίλιαμ ήταν δώδεκα χρόνων, ο πατέρας του αποσύρθηκε ξαφνικά από τη δημόσια ζωή (θέμα στο οποίο θα επανέλθουμε στη συνέχεια), αλλά ανακαλύφθηκε μόλις το 1983 από μια ερευνήτρια ονόματι Ουέντι Γκόουλντσμιθ. Υπάρχουν πάνω από εκατόν εξήντα χιλιόμετρα περγαμηνής με κείμενα σαν αυτό στο Εθνικό Αρχείο – σχεδόν δέκα εκατομμύρια έγγραφα συνολικά. Φυλάσσονται στο Λονδίνο και σε ένα εγκαταλε- λειμμένο ορυχείο αλατιού στο Τσέσαϊρ. Δεν ανήκουν βέβαια όλα στη συγκεκριμένη περίοδο που μας αφορά, αλλά είναι αρκετά για να απα- σχολήσουν έναν επίμονο μελετητή δεκαετίες ολόκληρες. Ο μόνος τρόπος για να βεβαιωθεί κανείς απολύτως είναι να κοι- τάξει όλα τα έγγραφα. Στις αρχές της δεκαετίας του 1900 ένα παρά- ξενο ζευγάρι Αμερικανών, ο Τσαρλς και η Χούλντα Ουάλας, αποφά- σισαν να κάνουν ακριβώς αυτό. Ο Τσαρλς δίδασκε Αγγλικά στο Πα- νεπιστήμιο της Νεμπράσκα. Στην αρχή του 20ού αιώνα ανέπτυξε, για άγνωστους λόγους, ξαφνικά μια εμμονή με τις λεπτομέρειες της ζωής του Σαίξπηρ, που κράτησε χρόνια. Το 1906 έκαναν με τη Χούλντα το πρώτο από τα πολλά ταξίδια τους στην Αγγλία, σκοπεύοντας να ψάξουν τα αρχεία. Τελικά, εγκαταστάθηκαν μόνιμα στο Λονδίνο. Δού- λευαν έως και δεκαοκτώ ώρες την ημέρα, κυρίως στην Υπηρεσία