Όλα τα μέρη όπου έκλαψα μπροστά σε άλλους

9 Μπορείς να δεις το κορίτσι που κλαίει; Δ εν είναι πάντα εύκολο να την εντοπίσεις. Μπορεί να έχει το κεφάλι της σκυμμένο, να προσποιείται ότι ασχολείται με το τηλέφωνό της και να χρησιμοποιεί τα μαλλιά της για να καλύψει τις κοκκινίλες στο πρόσωπό της. Ή μπορεί να είναι ακουμπισμένη στο παράθυρο του λεω- φορείου, στραμμένη προς το τζάμι, ώστε να μην μπορείς να δεις τα δάκρυά της. Υπάρχουν όμως σημάδια, αν προσέξεις – ηκοφτήανάσα, η πλάτη της που τραντάζεται από τα πνιχτά αναφιλητά ή ο τρόπος που θα σκουπίσει τα δάκρυά της, πασαλείβοντας με τα χέρια τη φούστα της, για να μην την προδώσουν. Κορίτσια κλαίνε στα παγκάκια του πάρκου. Κορίτσια κλαίνε στην αίθουσα αναμονής των σιδηροδρομικών σταθ- μών. Κλαίνε στις πίστες των κλαμπ. Στη στάση του λεωφο- ρείου. Κορίτσια κλαίνε στα πίσω θρανία. Κάθονται στο πε- ζοδρόμιο και κλαίνε στο κρύο τσιμέντο, στις δύο τα ξημε- ρώματα, κρατώντας τα παπούτσια τους στο χέρι. Κορίτσια κλαίνε στις σχολικές τουαλέτες. Κορίτσια κλαίνε στις γέφυ- ρες. Κλαίνε στις σκάλες των σπιτιών όπου γίνονται πάρτι. Αυτή είναι η ιστορία ενός τέτοιου κοριτσιού. Τι την κάνει να κλαίει; Ή, μάλλον, καλύτερα να ρωτήσεις: Ποιος ;