Όλα τα μέρη όπου έκλαψα μπροστά σε άλλους

O Λ Α Τ Α Μ Ε Ρ Η Ο Π Ο Υ Ε Κ Λ Α Ψ Α Μ Π Ρ Ο Σ Τ Α Σ Ε Α Λ Λ Ο Υ Σ 35 σταση ως αυτό που ήταν. Είχαμε συμφωνήσει να μας βάλουμε στον πάγο. «Είναι μόνο δύο χρόνια» είχε πει ο Άλφι, σφίγγοντας το πρόσωπό μου το βράδυ πριν φύγω, με τα δεκαέξι χρόνια της ζωής μου συσκευασμένα σε χαρτόκουτα. «Μετά θα είμαστε μαζί στο Μάντσεστερ». «Κι αν δεν μπορείς να με περιμένεις τόσο πολύ;» «Το ξέρεις ότι θα το κάνω». «Δεν θέλω να νιώθεις αλυσοδεμένος και να μου κρατάς κακία» του είχα πει κλαίγοντας και χωρίς να είμαι σίγουρη ότι το εννοούσα πραγματικά. «Δεν θα το κάνω. Και ούτε εσύ θα το κάνεις. Συμφωνήσαμε, θυμάσαι; Είμαστε ελεύθεροι να κάνουμε οτιδήποτε με οποιον­ δήποτε, εκτός από το να ερωτευτούμε». «Είναι κυριολεκτικά αδύνατο για μένα να ερωτευτώ κά­ ποιον που δεν είσαι εσύ». Σίγουρα το εννοούσα τότε. Είχαμε φιληθεί και είχαμε κλάψει και οι δύο και είχαμε κάνει σεξ μόλις για όγδοη φορά, και ήταν γλυκόπικρο και αδέξιο και λίγο μυξιάρικο, αλλά και πάλι υπέροχο. Μετά, μείναμε ξύπνιοι όλη τη νύχτα, ψιθυρίζοντας για το πόσο καταπληκτικό θα ήταν το Μάντσεστερ. «Εντάξει» είπα, μόλις δύο εβδομάδες αργότερα – νιώθο­ ντας το κάθε εκατοστό της απόστασης μεταξύ μας σαν ξεχωρι­ στή μαχαιριά στο στομάχι. «Ευχαριστώ που τηλεφώνησες. Το εκτιμώ πραγματικά». Άλλο ένα δάκρυ πιτσίλισε το φόρεμά μου πριν προλάβω να το σκουπίσω. «Χαίρομαι τόσο πολύ που η πρώτη σου μέρα πήγε καλά».