Όλα τα μέρη όπου έκλαψα μπροστά σε άλλους

O Λ Α Τ Α Μ Ε Ρ Η Ο Π Ο Υ Ε Κ Λ Α Ψ Α Μ Π Ρ Ο Σ Τ Α Σ Ε Α Λ Λ Ο Υ Σ 31 Το μόνο που ξέρω είναι ότι ένιωθα σχεδόν καλά καθώς περπατούσα πίσω στο νέο μας διαμέρισμα. Το τηλέφωνό μου με οδήγησε σε αυτό το δρομάκι, δείχνοντάς μου την πιο σύντομη διαδρομή, περνώντας από την πίσω πλευρά κάποιων κήπων. Είχα δύο ώρες για να παίξω κιθάρα, πριν επιστρέψουν οι γο­ νείς μου, και μερικοί νέοι στίχοι πλημμύρισαν το μυαλό μου, καθώς περπατούσα στη λιακάδα. Το δρομάκι έστριβε αριστερά και βγήκα σε μια ετοιμόρροπη σιδηροδρομική γέφυρα. Το τη­ λέφωνό μου έδειχνε ότι έπρεπε να τη διασχίσω, όπως και έκα­ να, σταματώντας στη μέση για να κοιτάξω τις γραμμές του τρέ­ νου που εξαφανίζονταν στο σημείο ενός τριγώνου. Ο εγκέφα­ λός μου ησύχασε, κι ένας στίχος σχηματίστηκε στο υποσυνεί­ δητό μου. Έχω έναν ορίζοντα σε κάθε μου πλευρά… Έχω την αγάπη σου… χαραγμένη μέσα μου βαθιά… Θέλω να γυρίσω πίσω, μα η ζωή έχει άλλα σχέδια… Ήξερα αμέσως ότι θα το κρατήσω. Η αρχή ενός τραγουδιού. Σημείωσα τους στίχους στο τηλέφωνό μου, θέλοντας να τους καταγράψω πριν εξανεμιστούν. Μόλις είχα τελειώσει την πλη­ κτρολόγηση, όταν το τηλέφωνό μου άρχισε να δονείται στο χέρι μου. Η καρδιά μου αναπήδησε, καθώς το έφερα στο αυτί μου.