Όλα τα μέρη όπου έκλαψα μπροστά σε άλλους

H O L L Y B O U R N E 30 άλλον καλύτερα από ό,τι εμένα, αλλά είχαν πάει στο κολέγιο για να γνωρίσουν νέους ανθρώπους και εγώ ήμουν ένα νέο άτομο. Η Χάνα ήταν σαφώς επικεφαλής αυτής της μικρής ομά­ δας αποστατών από το θρησκευτικό σχολείο, και ο Τζακ σα­ φώς γούσταρε τη Χάνα. Την κοιτούσε με λατρεία όση ώρα εκεί­ νη περιέγραφε πόσο άθλιες ήταν οι εγκαταστάσεις των μαθη­ μάτων υποκριτικής στο παλιό τους σχολείο. «Λοιπόν, γιατί με­ τακομίσατε εδώ κάτω;» ρώτησε η Χάνα, ελέγχοντας την τέλεια φράντζα της σε ένα καθρεφτάκι. «Ο πατέρας μου απολύθηκε. Δεν μπορούσε να βρει άλλη δουλειά στα βόρεια». Η Χάνα άφησε το καθρεφτάκι της και με κοίταξε με ειλικρινή συμπάθεια. «Ουάου, αυτό είναι χάλια». Οι υπόλοιποι στο τρα­ πέζι έβγαζαν ενθαρρυντικά επιφωνήματα πάνω από τον αφρό του καφέ τους. «Δεν πειράζει» είπα ψέματα. «Η μητέρα μου μεγάλωσε εδώ κοντά, οπότε έχω ξαναβρεθεί στον νότο». «Λοιπόν, σε περίπτωση που δεν το ξέρεις» είπε η Χάνα «εμείς βάζουμε κέτσαπ στις πατάτες μας, όχι σάλτσα». «Πόσο βάρβαρο». Και χαμογελάσαμε όπως χαμογελούν οι καινούργιοι φίλοι. Δεν σε είχα γνωρίσει ακόμη, φυσικά. Αυτό ήταν ακόμαΠριν Από Σένα. Ίσως όμως να σε αισθάνθηκα –εκείνη ακριβώς την πρώτη μέρα– περπατώντας στον ήλιο προς το σπίτι, στο μέρος που δεν είχε γίνει ακόμη σπίτι.