Όλα τα μέρη όπου έκλαψα μπροστά σε άλλους

O Λ Α Τ Α Μ Ε Ρ Η Ο Π Ο Υ Ε Κ Λ Α Ψ Α Μ Π Ρ Ο Σ Τ Α Σ Ε Α Λ Λ Ο Υ Σ 23 όλο δραματικότητα, σαν να παρακολουθούσαμε ξαφνικά μιού­ ζικαλ. « Μπορεί κάλλιστα να βρίσκεσαι σε λάθος αίθουσα. Επίτρε- ψέ μου να ελέγξω τις σημειώσεις μου! » Στριφογύρισε ξανά και άνοιξε το ντοσιέ του. « Όχι, το όνομά σου δεν είναι εδώ » τραγού­ δησε ξανά. « Λυπάμαι πολύ, αλλά δεν ανήκεις εδώωωωωωω ». «Σκατά» είπε ο Τζορτζ. Ο Άλιστερ έσκυψε και κοίταξε το χαρτί που κρατούσε ο Τζορτζ. « Είσαι στη Β24, όχι στη D24 », τραγούδησε. «Ξανά σκατά». « Σε παρακαλώ, μη βρίζεις στην τάξη μουουουουου… » Ο Τζορτζ μάζεψε τα πράγματά του, κρατώντας ακόμη το δερματόδετο ημερολόγιό του. «Ας τον ξεπροβοδίσουμε τρα­ γουδώντας» πρότεινε ο Άλιστερ, πριν αρχίσει να τραγουδά το «Αντίο, έχε γεια» από τη Μελωδία της Ευτυχίας . Όλοι συμμετεί­ χαν, σαν να ήταν κάτι εντελώς φυσιολογικό. Εκτός από τη Χά­ να, η οποία γούρλωσε τα μάτια κοιτώντας με και μιμήθηκε ότι πυροβολούσε το κεφάλι της. Όταν ήρθε η σειρά της, σηκώθηκε όρθια και είπε: «Εγώ κά­ νω θέατρο, όχι μουσική. Δεν τραγουδάω». « Όπως επιθυμείς ». «Είμαι η Χάνα». Η φωνή της απαιτούσε να την ακούσεις, με έναν ήσυχο, σίγουρο τρόπο. «Μου αρέσει το δράμα, αλλά μισώ τα μιούζικαλ, και αυτό, αυτό εδώ…» Έκανε μια παύση για εφέ. «Eίναι η επίγεια κόλαση». Όλοι στην αίθουσα κράτησαν την ανάσα τους, αλλά ο Άλι­ στερ δεν ενοχλήθηκε καθόλου από την κριτική της. «Δεν μπο­ ρώ να πιστέψω ότι σε κάποιον της τάξης μου δεν αρέσουν τα μιούζικαλ» μουρμούρισε. «Πρέπει να έχει γίνει κάποιο λάθος».