Όλα τα μέρη όπου έκλαψα μπροστά σε άλλους

O Λ Α Τ Α Μ Ε Ρ Η Ο Π Ο Υ Ε Κ Λ Α Ψ Α Μ Π Ρ Ο Σ Τ Α Σ Ε Α Λ Λ Ο Υ Σ 17 νο που εγώ δεν ήθελα να κάνω μια νέα αρχή. Ήθελα να επι­ στρέψω στο Σέφιλντ, με την Τζέσα και τον Άλφι. Τον Άλφι… Παραλίγο να βάλω τα κλάματα τότε, μέρα μεσημέρι, πριν καν αρχίσει η πρώτη μου μέρα. Τα δάκρυα έτσουξαν τα βλέφα­ ρά μου και η θλίψη πλημμύρισε τα σπλάχνα μου. Και, επειδή με ήξερε, επειδή με ήξερε και με αγαπούσε τόσο καλά και τόσο σκληρά, ο Άλφι το ένιωσε. Το τηλέφωνό μου χτύπησε, ακριβώς τη στιγμή που έπρεπε. Άλφι: Σε σκέφτομαι σήμερα. Να είσαι ο εαυτός σου – με τις κηλίδες σου, το εξάνθημα και όλα αυτά. Θα ΚΑΝΕΙΣ φί- λους. Να θυμάσαι, μόνο δύο χρόνια x x Στάθηκα στην άκρη. Ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρό­ σωπό μου, αν και ήταν γλυκόπικρο. Αμελί: ΠΩΣ ΗΞΕΡΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΞΑΝΘΗΜΑ; Χ Ένα δυνατό κουδούνι ακούστηκε και κοίταξα την ώρα στο τηλέφωνό μου – 8:55 π.μ. Είχα μόνο πέντε λεπτά για να προ­ σπαθήσω να βρω την αίθουσα D24 και να συναντήσω τους νέους μου συμμαθητές. Έψαξα στην τσάντα μου για τον χάρτη του σχολείου. Το χαρτί έτρεμε στα χέρια μου, καθώς κατάφερα να εντοπίσω την τραπεζαρία, ακριβώς μπροστά μου, και προ­ φανώς η αίθουσα D24 βρισκόταν στο συνονθύλευμα των τά­ ξεων δημοσιογραφίας στα δεξιά μου. Ορίστε , σκέφτηκα. Δεν ήταν τόσο άσχημα. Τα καταφέρνεις.