Όλα τα μέρη όπου έκλαψα μπροστά σε άλλους

O Λ Α Τ Α Μ Ε Ρ Η Ο Π Ο Υ Ε Κ Λ Α Ψ Α Μ Π Ρ Ο Σ Τ Α Σ Ε Α Λ Λ Ο Υ Σ 15 Με άφησε στο πεζοδρόμιο μέσα σε ένα σύννεφο καυσαερίων και την είδα να απομακρύνεται ανάμεσα στα αυτοκίνητα που μούγκριζαν. Δεν ήμουν απόλυτα σίγουρη πού έπρεπε να πάω, γι’ αυτό ακολούθησα τα παιδιά της ηλικίας μου, που περπατού­ σαν όλα προς την ίδια κατεύθυνση. Μ’ έπιασε φαγούρα στο στέρνο, καθώς άνθισε ένα κατακόκκινο εξάνθημα λόγω άγ­ χους. Υπέροχα, αυτό ακριβώς που χρειαζόμουν την πρώτη μου μέρα σε ένα ολοκαίνουργιο κολέγιο, σε ένα ολοκαίνουργιο μέρος της χώρας – να είμαι το Σημαδεμένο Ντροπαλό Κορίτσι. Ακολούθησα δύο άλλα κορίτσια και, παρά τη ζέστη, έκλεισα το τζιν μπουφάν μου για να κρύψω το μεγαλύτερο μέρος του φλογισμένου στέρνου μου. Το δέρμα μου άρχισε να με τρώει όλο και περισσότερο, καθώς φανταζόμουν την πιθανή κόλαση που με περίμενε εκείνη τη μέρα. • Να στέκομαι νευρική τριγύρω, παρακαλώντας με το βλέμμα τους άλλους να έρθουν και να μου μιλήσουν. • Να μην ξέρω πού να πάω ή τι να κάνω και να νιώθω ανασφάλεια σχετικά με τις στοιχειώδεις ανθρώπινες λει­ τουργίες. • Ως αποτέλεσμα της συστολής μου, πιθανότατα να προ­ σελκύσω κάποιους περίεργους που δεν θα μου αρέ­ σουν, επειδή θα είναι οι μόνοι που θα μου μιλάνε, και μετά θα πρέπει να περάσω την υπόλοιπη ζωή μου κάνο­ ντας παρέα μαζί τους από υποχρέωση. • Να φρικάρω για το πού θα καθίσω την ώρα του μεσημε­ ριανού γεύματος και να καταλήγω στη γωνία, μόνη, βλέποντας τους υπόλοιπους να είναι φιλικοί και εξω­ στρεφείς όπως θα ήθελα να είμαι.