Όλα όσα θα σου πω αύριο

Ο Λ Α Ο Σ Α Θ Α Σ Ο Υ Π Ω Α Υ Ρ Ι Ο 17 «Δεν είμαι θυμωμένη μαζί σου. Γιατί το λες αυτό;» Σε ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου συνειδητοποιώ ότι τελευταία έχω σκεφτεί πολλές φορές κλείνοντας το τηλέ- φωνο «αυτός ο τύπος είναι χαζός», όμως διώχνω μακριά τη σκέψη σαν να ήταν παλιόμυγα. «Μου στοιχίζει κι εμένα πολύ αυτό» λέει θλιμμένα. «Αλ- λά είναι σαν εκείνο το τραγούδι, το θυμάσαι; Του Mr. Kilombo: “Θέλω να αγαπάς ελεύθερα ακόμα κι αν είναι χωρίς εμένα”». «Κόψε τις μπούρδες». Ο Τριστάν μαζεύει τα πράγματά του από το τραπέζι. Το κινητό, το ρολόι, που πάντα το βγάζει όταν κάθεται μαζί μου στο τραπέζι, το πορτοφόλι… «Φεύγεις; Με παρατάς μες στη μέση της κουβέντας, γαμώτο; Σαν κάνας παλιοδειλός;» Πλαταγίζει τη γλώσσα στον ουρανίσκο και με καρφώνει με το βλέμμα. «Όχι, αλλά όπως μπορείς να διαπιστώσεις, εσύ έχεις ήδη αποφασίσει να θυμώσεις μαζί μου για κάτι που δεν θα έκα- να. Να ένα καλό παράδειγμα γι’ αυτό που προσπαθούσα να σου πω». «Σιγά το παράδειγμα». «Μιράντα, θέλω να φύγω από αυτή τη σχέση και πρέπει να το σεβαστείς, επειδή δεν ξέρεις πόσο μεγάλη δύναμη θέλησης χρειάστηκα για να πάρω αυτή την απόφαση. Σε παρακαλώ, σεβάσου αυτό που θεωρώ ότι είναι καλύτερο και για τους δυο μας. Και ναι, δεν θέλω μία σχέση που μου προσφέρει περισσότερες άγρυπνες νύχτες απ’ όσες θα έπρε-