Όλα όσα θα σου πω αύριο

Ο Λ Α Ο Σ Α Θ Α Σ Ο Υ Π Ω Α Υ Ρ Ι Ο 13 «Φυσικά και σε αγαπάω. Γι’ αυτό και καλό θα ήταν να το αφήσουμε εδώ…» «Με χωρίζεις επειδή με αγαπάς;Μετά δηλαδή τι θα μου πεις; Ότι πεθαίνεις από τη λαχτάρα σου να ζήσεις;» Ηστάση του Τριστάν αλλάζει. Οποιοσδήποτε άλλος δεν θα το αντιλαμβανόταν, εγώ όμως ναι. Έχει αρχίσει να αγα- νακτεί, να χάνει όλο και περισσότερο την υπομονή και την πίστη του. «Εντάξει, Μίρι… η περίπτωσή μας δεν είναι “δεν φταις εσύ, εγώ φταίω” αλλά “είμαστε ώριμοι και σταματάμε να κάνουμε κακό ο ένας στον άλλον”. Δεν μπορούμε να δια- τηρούμε μια κατάσταση που έχει μια βδομάδα καλή, δύο μέτριες και μία, ειλικρινά μιλώντας, απαίσια. Σε αγαπώ, με αγαπάς, αλλά επιλέγοντας ο ένας τον άλλον σε βάρος κάποιων πραγμάτων οδηγεί στο να είμαστε δυστυχισμένοι και θα ’πρεπε να είσαι σε θέση να το δεις. Δεν μας αξίζει αυτό». «Το λες αυτό για το θέμα των παιδιών;» Πιέζει το κόκαλο της μύτης του. Ξέρω πολύ καλά ότι αποτελεί απλώς μέρος τουπροβλήματος, αλλά αυτή τη στιγ- μή το μεταχειρίζομαι ως όπλο. Δεν ξέρω γιατί, ίσως νιώθω ότι έτσι θα κερδίσω χρόνο. «Το θέμα των παιδιών το έχουμε συζητήσει πολλές φο- ρές» αναστενάζει. «Τριστάν, ίσως του χρόνου. Ίσως του χρόνου θα μπο- ρούσα… θα μπορούσα να το σκεφτώ. Η καριέρα μου έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο, που θα ήθελα να απολαύσω για λίγο περισσότερο την ελευθερία χωρίς άλλα βάρη».