Όλα για την αγάπη

Ό λ α γ ι α τ η ν α γ ά π η 43 λή στοργή και φροντίδα, δυσκολευόμουν να αποδεχτώ τον όρο «δυσλειτουργική» οικογένεια. Εφόσον ένιωθα και νιώ- θω ακόμη δεμένη με τους γονείς και τα αδέρφια μου, πε- ρήφανη για όλες τις θετικές πλευρές της οικογενειακής μας ζωής, δεν ήθελα να μας περιγράψω χρησιμοποιώντας έναν όρο που υπαινισσόταν ότι η κοινή μας ζωή ήταν μόνο αρ- νητική ή άσχημη. Δεν ήθελα να πιστεύουν οι γονείς μου ότι τους κακολογούσα · εκτιμούσα όλα τα καλά που είχαν προσφέρει στην οικογένεια. Με τη βοήθεια ενός ψυχοθε- ραπευτή κατάφερα να αναγνωρίσω τον όρο «δυσλειτουργι- κός» ως μια χρήσιμη περιγραφή και όχι ως μια απόλυτα αρνητική κρίση. Ηοικογένειά μου μου παρείχε, σε όλη μου την παιδική ηλικία, ένα δυσλειτουργικό περιβάλλον, όπως και παραμένει. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αποτελεί ταυτό- χρονα ένα περιβάλλον στο οποίο η στοργή, η ευχαρίστηση και η φροντίδα είναι εξίσου παρούσες. Αν πάρουμε μια τυχαία μέρα, η οικογένειά μου μπορεί να μου έδινε φροντίδα και προσοχή ενώ επιβεβαίωνε ότι ήμουν ένα έξυπνο κορίτσι, ενθαρρύνοντάς με να συνεχίσω έτσι. Μερικές ώρες αργότερα, θα μου έλεγαν ότι ακριβώς επειδή νόμιζα ότι είμαι τόσο έξυπνη θα κατέληγα τρελή και θα με κλείνανε σε κάποιο ψυχιατρικό ίδρυμα όπου δεν θα με επισκεπτόταν κανείς. Προφανώς, αυτή η περίεργη μεί- ξη φροντίδας και σκληρότητας δεν συνέβαλε θετικά στην πνευματική μου ανάπτυξη. Αν εφαρμόσω τον ορισμό της αγάπης του Πεκ στην εμπειρία που είχα ως παιδί στο σπίτι μας, δεν θα μπορούσα να την περιγράψω πραγματικά ως αγάπη.