8 ζαν οι μαμάδες τους να μιλήσουν τρία τέσσερα κορίτσια μαζί με βιντεοκλήση, αλλά κι εκεί η Ναταλία γρήγορα ένιωθε αόρατη. Οι παλιές της συμμαθήτριες μιλούσαν για τους δασκάλους τους, για τα καθημερινά τους παιχνίδια, για βόλτες που πήγαιναν όλες μαζί με τους γονείς τους. Για όσα η Ναταλία δε γνώριζε πια. Και μετά από λίγο δεν είχαν πια τίποτα να πουν, οπότε δεν ξαναμιλούσαν. «Ναταλία μου, ξέρεις, η δουλειά του μπαμπά…» της είπε η μαμά της στενοχωρημένη. Ο μπαμπάς της δεν ήταν εκεί. Δούλευε συνέχεια, από το πρωί μέχρι το βράδυ, και ήταν τόσο καλός στη δουλειά του που η εταιρεία του τον έστελνε κάθε χρόνο σε άλλη πόλη, για να μεγαλώσει το δίκτυο των καταστημάτων της. «Ξέρω, ξέρω» είπε η Ναταλία. Σταμάτησε να διαμαρτύρεται και έκανε μια αγκαλιά στη μαμά της, γιατί δεν ήθελε να τη στενοχωρεί. Κι έτσι η Ναταλία και η μαμά της ξεκίνησαν για μια ακόμα φορά να πακετάρουν τα πράγματά τους για μια καινούργια πόλη.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTY1MTE=