Οκτώ μέρες στη Γιάλτα

«ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΜΕΓΑΛΟΙ» 47 σε όσα λέει». Η σύζυγος του Τσόρτσιλ, στην οποία έδειξε το γράμμα του Άτλι, το βρήκε «αληθές και έντιμο». 40 Ο Ρούζβελτ ήταν πολύ λιγότερο συναισθηματικός και πιο συγκρατημένος, μεθοδικός και αινιγματικός σε σχέση με τον ευσυγκίνητο, λαλίστατο και σπάνια προσποιούμενο Τσόρτσιλ. Διάλεγε τα λόγια του προσεκτικά, κρατούσε τον εαυτό του στο κέντρο κάθε πτυχής της κυβέρνησής του και διαχώριζε την προσωπική από την πολιτική του ζωή. Η σύζυγός του Έλινορ προειδοποίησε τον Τσόρτσιλ πως «όταν ο Φραγκλίνος λέει ναι, ναι, ναι, δεν σημαίνει πως συμφωνεί… Σημαίνει πως ακούει». 41 Πίστευε επίσης πως είχε ένα «τεράστιο αίσθημα ευθύνης… Και την αίσθηση πως πιθανώς να ήταν ο μόνος ικανός και προετοιμασμένος να διαχειριστεί και απόλυτος γνώστης… κάθε πλευράς μιας κατάστασης». 42 Ο στρατηγός Αϊζενχάουερ, ηγέτης των συμμαχικών δυνάμεων στην Ευρώ­ πη, τον θεωρούσε «σχεδόν εγωμανή όσον αφορά την πίστη του στην ίδια του τη σοφία». 43 Ο αντιπρόεδρός του κατά την τρίτη του θητεία, ο Χένρι Ουάλας, δεν ήταν ο μόνος που πί­ στευε ότι ο Ρούζβελτ ήταν ξεκάθαρα «αριβίστας». 44 Λειτουρ­ γούσε με βάση το «ένστικτο και τους πλάγιους τρόπους» και μπορούσε «με μεγάλη επιτυχία να κινηθεί προς διαφορετικές κατευθύνσεις σχεδόν ταυτόχρονα». 45 Ο τελευταίος αντιπρόεδρος και μελλοντικός διάδοχός του, ο Χάρι Τρούμαν, τον περιέγραφε ως «τον ψυχρότερο άνθρωπο που γνώρισα ποτέ. Απ’ ό,τι μπόρεσα να αντιληφθώ, δεν έδινε δεκαράκι τσακιστό για μένα, για σένα ή για όποιον άλλο στον κόσμο». 46 Αρεσκόταν να «φέρνει τις διάφορες πλευρές αντιμέ­ τωπες μεταξύ τους». Ένας βοηθός του, μάλιστα, προχώρησε ακόμα περισσότερο: