Οκτώ μέρες στη Γιάλτα

8 MEΡΕΣ ΣΤΗ ΓΙΑΛΤΑ 46 Πρωθυπουργό ως «αξιαγάπητο και συναισθηματικό και πολύ ανθρώπινο», 36 παρόλο που διαφωνούσε με πολλές από τις πο­ λιτικές του απόψεις. Η Μαίρη, η κόρη του Τσόρτσιλ, πίστευε πως ο πατέρας της «δεν ήταν δύσκολος όσον αφορά τη σχέση του με άλλους ανθρώπους. Εμπιστευόταν εύκολα και ήταν πο­ λύ αυθεντικός. Μπορούσε να γίνει πονηρός αν αναγκαζόταν, αλλά αυτό δεν ήταν κάτι που του έβγαινε φυσικά». 37 Σύμφωνα πάλι με τον Κόλβιλ, «η υπομονή [ήταν] μια αρετή που δεν διέ­ θετε ούτε στο ελάχιστο». 38 Ο Τσόρτσιλ είχε αναγνωρίσει πως η ανυπομονησία του, μαζί με την παρορμητικότητά του, τον έκα­ ναν να ξεσπάει στους γύρω του και να παρασύρεται σε προφο­ ρικούς χειμάρρους που ουσιαστικά δεν είχαν σχέση με την πραγματικότητα, και είχε συμβουλεύσει τους συνεργάτες του να παίρνουν στα σοβαρά μόνο τις γραπτές οδηγίες του. Του άρεσε πάντα να έχει ακροατές και έτεινε να μονοπωλεί τις συζητήσεις. Ο Κλέμεντ Άτλι, που υπηρέτησε ως Λόρδος Σφραγιδοφύλαξ υπό τον Τσόρτσιλ, πίστευε πως «το μεγαλύτερο προσόν του ήταν η ενεργητικότητα παρά η σοφία, η πρακτική του κρίση ή το όραμά του», αλλά πως «η ποίηση σε συνδυασμό με αυτή την ενεργητικότητα έκαναν τη διαφορά». 39 Κατά τα μέσα του Ιανουα­ ρίου του 1945, πάντως, αμέσως πριν από τη Γιάλτα, ο Άτλι έγραψε –με το χέρι, «ώστε κανείς από το προσωπικό του να μην το δει– «ένα πολύ ωμό γράμμα προς τον Πρωθυπουργό». Σε αυτό περιλαμβανόταν και ένα παράπονο «για τις μακρόσυρ­ τες διατριβές του Πρωθυπουργού, ενώπιον του Υπουργικού Συμβουλίου, σχετικά με αναφορές που δεν τις έχει διαβάσει και θέματα με τα οποία δεν έχει δεήσει να ασχοληθεί». Ο Κόλ­ βιλ έγραψε στο ημερολόγιό του πως «Όσο κι αν αγαπώ και θαυμάζω τον Πρωθυπουργό, φοβάμαι πως ο Άτλι έχει δίκιο