Οκτώ μέρες στη Γιάλτα

8 MEΡΕΣ ΣΤΗ ΓΙΑΛΤΑ 44 ως «ένα απαίσιο ένδυμα το οποίο [ο Τσόρτσιλ] ισχυριζόταν πως είχε σχεδιάσει ο ίδιος για να το φορά κατά τη διάρκεια αεροπορικών επιδρομών… σαν τη στολή ενός μηχανικού ή περισσότερο σαν φορμάκι μωρού». 29 Ο Τσόρτσιλ συχνά απο­ λάμβανε τη σιέστα μετά το γεύμα. Μερικές φορές υπαγόρευε σε γραμματέα του ενώ μούλιαζε στην μπανιέρα. Ο Στάλιν, που διατηρούσε το νεκρικό προσωπείο του Λένιν πίσω από το λιτό γραφείο του στο Κρεμλίνο, ήταν ακόμα πιο νυχτερινός τύπος, εργαζόταν συχνά μέχρι αργά τη νύχτα, ενώ το πρωί ξυπνούσε κατά τις έντεκα. Σύμφωνα με τον Σέργκο Μπέρια, «πάντα κλείδωνε όταν κοιμόταν, αλλά θα ήταν λάθος να νομίσει κανείς πως το έκανε αυτό επειδή φοβόταν. Απλώς δεν ήθελε να τον δει κανείς κοιμισμένο και ανυπεράσπιστο. Όταν ήταν άρρωστος, προσπαθούσε να κρύψει την αδυναμία του». 30 Ο Αντρέι Γκρομίκο, που ήταν παρών στη Γιάλτα και σε άλλες διασκέψεις ως σοβιετικός πρέσβης στην Ουάσινγκτον, «δεν τον είδε ποτέ να συνοδεύεται από γιατρό σε καμία από τις συναντήσεις με τους Συμμάχους». 31 Αν αυτό αληθεύει, τότε ο Στάλιν ήταν ο μόνος από τους τρεις ηγέτες που δεν είχε προ­ σωπικό γιατρό να τον παρακολουθεί από κοντά στη Γιάλτα. Όπως θα περίμενε κανείς από τον μοναδικό άνθρωπο που είχε ήδη υπηρετήσει τρεις προεδρικές θητείες και ξεκινούσε αισίως την τέταρτη, ο Ρούζβελτ πάντα παρακολουθούσε στενά τα αμερικανικά πολιτικά δρώμενα. Ποτέ δεν πήρε κάποια από­ φαση για την οποία πίστευε πως δεν θα ήταν σύμφωνη η πλειο­ ψηφία της κοινής γνώμης, και πάσχιζε μέσω των ραδιοφωνι­ κών του ομιλιών «δίπλα στο τζάκι» να εξασφαλίσει πως το εκλογικό σώμα θα αντιλαμβανόταν και θα συμμεριζόταν το μήνυμα και τα κίνητρά του. Η επιθυμία του Ρούζβελτ να έχει