Οκτώ μέρες στη Γιάλτα

«ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΜΕΓΑΛΟΙ» 43 υποκριτική του, η εμφάνισή του, οι χειρονομίες του… το απα­ ράμιλλο σημάδι της νίκης, το πούρο ως ένδειξη αταραξίας». 23 ΟΜίλοβαν Τζίλας δυσκολευόταν να ξεχωρίσει ποια κομμάτια της συμπεριφοράς του Στάλιν αποτελούσαν «θέατρο» και ποια ήταν πραγματικά, καθώς «με αυτόν η επιτήδευση ήταν τόσο αυθόρμητη που έμοιαζε πως ο ίδιος ήταν πεπεισμένος ότι τα λεγόμενά του ήταν αληθή και ειλικρινή». 24 Διέκρινε επίσης στον Στάλιν «μια αίσθηση του χιούμορ – ένα χιούμορ τραχύ, γεμάτο αυτοπεποίθηση, που όμως δεν του έλειπαν η λεπτότη­ τα και το βάθος». 25 Πάντως, στα πειράγματά του, και κυρίως όταν απευθυνόταν σε υφισταμένους, κρυβόταν συχνά «μια κακεντρέχεια πίσω από την πλάκα». 26 Ο Σέργκο Μπέρια θυ­ μόταν πως ο Στάλιν κορόιδευε τον Μαλένκοφ, έναν από τους σημαντικότερους υπουργούς του, επειδή ο τελευταίος ήταν υπέρβαρος, λέγοντάς του πως η παχυσαρκία ήταν ιδεολογικά απρεπής για ένα ηγετικό στέλεχος του κόμματος και διατάζοντάς τον να αρχίσει να γυμνάζεται και να κάνει ιππασία «ώστε να μοιάσει ξανά σε ανθρώπινο ον». 27 Οι ώρες εργασίας, οι συνήθειες και οι μέθοδοι διακυβέρ­ νησης των τριών ηγετών διέφεραν σημαντικά. Ο Ρούζβελτ εργαζόταν κατά τις «ώρες γραφείου», συχνά με το μαύρο σκο­ τσέζικο τεριέ του, τον Φάλα, να τον συντροφεύει, σταματώντας συνήθως πριν από το δείπνο για να κολυμπήσει. Ο Τσόρτσιλ, σύμφωνα με την κόρη του, «δεν ήθελε ποτέ να σταματήσει». 28 Δούλευε συχνά μες στη νύχτα. Όταν δεν είχε κανονισμένες συναντήσεις για το επόμενο πρωί, παρέμενε στο κρεβάτι και δούλευε με τα χαρτιά του, τα οποία άπλωνε πάνω στα σκεπά­ σματα, φορώντας πολλές φορές το «κοστούμι της σειρήνας» – μια ολόσωμη πιτζάμα. Ένας βρετανός διπλωμάτης το περιέγραψε