Οκτώ μέρες στη Γιάλτα

8 MEΡΕΣ ΣΤΗ ΓΙΑΛΤΑ 42 σαν «έναν περίεργο ανθρωπάκο. Χοντρός και στρογγυλός, δεν χωράει στα ρούχα του. Δεν έχει σχεδόν τρίχα στο κεφάλι του… Μιλάει λες και υποφέρει από φοβερή αδενοπάθεια… Το απα­ στράπτον πνεύμα του είναι μεταδοτικό». 18 Ο Ρούζβελτ ορθωνόταν τουλάχιστον δεκαπέντε εκατοστά πάνω και από τους δύο, καθώς έφτανε το ένα μέτρο και ενενή­ ντα όταν φόραγε τον μηχανισμό στήριξης των ποδιών του. Ο ίδιος καλεσμένος της δεξίωσης που περιέγραψε τον Τσόρτσιλ έγραψε και για το «κοκκινωπό» πρόσωπο του Ρούζβελτ, τον «κορμό με φαρδείς ώμους και μεγάλο κεφάλι» με «στρογγυλά μάτια, κοντά μεταξύ τους, [που] άστραφταν κάθε τόσο με έναν μεταδοτικό ενθουσιασμό… Τα χέρια του κουνιούνταν για να προσδώσουν έμφαση, άναβαν το ένα τσιγάρο μετά το άλλο, τίναζαν τις στάχτες από το ζαρωμένο κρεπ σακάκι του, έτρεμαν αρκετά έντονα». 19 Ένας από τους διερμηνείς του περιέγραφε πώς ο Ρούζβελτ «πίστευε ότι τον χαρακτήριζε η αίσθηση του χιούμορ», το οποίο στην πραγματικότητα ήταν «εξαιρετικά σα­ χλό». «Λάτρευε να λέει αστεία… και να ξεκαρδίζεται στα γέλια, απολαμβάνοντας το ίδιο του το χιούμορ». 20 Η θεατρικότητα είναι κοινό χαρακτηριστικό πολλών πολι­ τικών. Ο Μάικ Ράιλι, υπεύθυνος ασφαλείας του Ρούζβελτ, πί­ στευε πως είχε διακρίνει πολλά «χαρακτηριστικά ηθοποιού» 21 τόσο σε αυτόν όσο και στον Τσόρτσιλ. Ο Ρούζβελτ συνήθιζε να τινάζει το κεφάλι προς τα πίσω με μια κίνηση που ο ίδιος απέ­ διδε «στην Γκρέτα Γκάρμπο που κρύβω μέσα μου». 22 Κάποτε, είχε πει στον Όρσον Ουέλς πως οι δυο τους ήταν οι καλύτεροι ηθοποιοί στη χώρα. Ένας αμερικανός διπλωμάτης σχολίασε σχετικά με τον Τσόρτσιλ και τη δημόσια εικόνα του ως το βρε­ τανικό μπουλντόγκ: «Όλα πάνω του διαμορφώθηκαν από την