Οκτώ μέρες στη Γιάλτα

«ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΜΕΓΑΛΟΙ» 41 να μην κουνιούνται σχεδόν ποτέ. Είχε μεγάλη κοιλιά και τα μαλλιά του ήταν αραιά, αν και η κορυφή του κεφαλιού του δεν ήταν εντελώς φαλακρή. Το πρόσωπό του ήταν λευ­ κό, με κοκκινωπά μάγουλα… Τα δόντια του ήταν μαύρα και στραβά, στραμμένα προς τα μέσα… Πάντως συνολικά το κεφάλι του δεν ήταν κακό… με αυτά τα κεχριμπαρένια μά­ τια μ’ ένα μείγμα βλοσυρότητας και διαβολιάς. 15 Η κόρη του Τσόρτσιλ, Σάρα Όλιβερ, θυμόταν τον Στάλιν σαν μια «τρομακτική φιγούρα με τα σχιστά, αρκουδίσια μάτια του», όπου μερικές φορές «τρεμόπαιζε ένα φως [μέσα τους], σαν κρύες ακτίνες του ήλιου πάνω σε σκοτεινά νερά». 16 Ένας προσκεκλημένος μιας δεξίωσης στον Λευκό Οίκο πε­ ριέγραψε τον Τσόρτσιλ ως εξής: Μια ατσούμπαλη, κοντόχοντρη φιγούρα με κοντά, λεπτά χέρια και πόδια, στενούς ώμους, στομάχι· θώρακας και κεφάλι χωρίς λαιμό ανάμεσα. Και όμως, καθώς περπατού­ σε μες στο δωμάτιο, με μια σχεδόν βλοσυρή έκφραση ζω­ γραφισμένη πάνω στο μεγάλο, παχουλό, λευκό και ροδαλό πρόσωπό του και στα γαλάζια μάτια του, η γνώση τού τι είχε καταφέρει από τη Δουνκέρκη και μετά και μια κάπως απροσδιόριστη αύρα που τον περιέβαλλε του έδιναν άλλο ανάστημα. Κινείται στον χώρο σαν μάζα χωρίς αρθρώσεις, μονοκόμματα: σταθερός, αβίαστος, ανεμπόδιστος, σαν τανκς ή οδοστρωτήρας. 17 Η μακρινή (έκτη) ξαδέρφη του Ρούζβελτ, που συχνά τον συ­ ντρόφευε, η Μάργκαρετ «Ντέζι» Σάκλεϊ, έβλεπε τον Τσόρτσιλ