Οκτώ μέρες στη Γιάλτα

8 MEΡΕΣ ΣΤΗ ΓΙΑΛΤΑ 38 θητεία του στον στρατό και ως πολεμικός ανταποκριτής, αλλά και εξαιτίας ατυχημάτων, όπως όταν χτυπήθηκε από αυτοκί­ νητο το 1931 στο Μανχάταν, που τον παρέσυρε και λίγο έλει­ ψε να τον σκοτώσει. Οι συνέπειες του ατυχήματος αυτού εξη­ γούν και μια από τις συνήθειές του. Κατά την εποχή εκείνη, στις Ηνωμένες Πολιτείες ίσχυε ακόμη η ποτοαπαγόρευση, και ο Τσόρτσιλ απαίτησε από τον γιατρό που τον είχε αναλάβει να γράψει το εξής σημείωμα: «Το παρόν πιστοποιεί ότι η ανάρ­ ρωση του Εντιμότατου Ουίνστον Σ. Τσόρτσιλ από το ατύχημά του προϋποθέτει την κατανάλωση αλκοολούχων ποτών, κυ­ ρίως κατά τα γεύματά του. Η ανώτατη εγκεκριμένη ποσότητα, φυσικά, είναι απροσδιόριστη, αλλά το κατώτατο όριο τίθεται στα 250 κυβικά εκατοστά». 5 Ο Τσόρτσιλ έπινε τακτικά. Απολάμβανε το ουίσκι –το αγα­ πημένο του ήταν το Τζόνι Γουόκερ με τη μαύρη ετικέτα–, το οποίο έπινε πάντα χωρίς πάγο, αλλά αραιωμένο με τόσο πολ­ λή σόδα ή νερό που ένας από τους προσωπικούς γραμματείς του το περιέγραψε «ουσιαστικά σαν στοματικό διάλυμα». 6 Λά­ τρευε τη σαμπάνια, ειδικά την παλαιωμένη Πολ Ροζέ, το εκλε­ κτό κρασί και το μπράντι.* Το κατά πόσον ο Τσόρτσιλ ήταν αλκοολικός είναι ένα θέμα που έχει συζητηθεί πολύ. Ο ίδιος έλεγε: «Παίρνω πολύ περισ­ σότερα από το αλκοόλ απ’ όσα παίρνει αυτό από μένα». 7 Πολ­ λοί όμως υποψιάζονταν πως ήταν εξαρτημένος. Ο Σάμνερ Ουέλς, ένας από τους πρώτους απεσταλμένους του Ρούζβελτ * Ακόμα και σήμερα, η Πολ Ροζέ είναι η μόνη σαμπάνια που σερβίρε­ ται στο Κολέγιο Τσόρτσιλ του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ, την οποία μάλιστα προμηθεύει η ίδια η εταιρεία δωρεάν.