Οι χαμένοι πολεμιστές της παλίρροιας

18 «Δεν είναι απόφαση του παππού αλλά δική μου!» φώ- ναξε ο Φιον. «Σβήσ’ το!» Το γέλιο της Τάρα αναδύθηκε γάργαρο στον ψυχρό αέρα. «Μη γίνεσαι τόσο δραματικός!» «Μιλάς κι εσύ, που το βράδυ που έφυγε ο Μπάρτλεϊ Μπίζλι για την ενδοχώρα έκανες ολόκληρη ολονυχτία με κεριά!» Τον αγριοκοίταξε. «Σου είπα ότι δεν είμαι έτοιμη να το συζητήσω αυτό!» Ο Φιον την τράβηξε απ’ το μπράτσο. Η ρουφήχτρα άρχισε να διαλύεται. «Άσε με ήσυχη!» φώναξε η Τάρα και τον έσπρωξε πέ- ρα. «Προσπαθώ να συγκεντρωθώ!» «Κοντεύει να ξημερώσει! Θα μπορούσε να σε δει ο οποιοσδήποτε εδώ πέρα!» Κοίταξε πάνω απ’ τον ώμο του και είδε μια ηλικιωμένη γυναίκα με ένα γκρίζο σάλι πιο πέρα στην παραλία. «Βλέπεις;» της σφύριξε. «Μη γίνεσαι παρανοϊκός» του αντιγύρισε εκείνη, χωρίς να μπει καν στον κόπο να κοιτάξει. «Εσύ είσαι συνέχεια εδώ κάτω. Απλώς φοβάσαι μήπως δει ο κόσμος πόσο κα- λύτερη είμαι από σένα. Πώς τα κύματα με υπακούνε . Κι ύστερα θ’ αρχίσουν ν’ αναρωτιούνται για τη δική σου μα- γεία. Γιατί δεν την έχουν δει ποτέ. Ωωω, η αδερφή του Θυελλοφύλακα – ίσως καταλήξουν ότι το νησί θα έπρεπε να είχε διαλέξει εμένα». Το άνω χείλος της ανασηκώθηκε περιπαικτικά, ξέροντας ότι είχε χτυπήσει ένα ευαίσθητο νεύρο. «Ίσως έχουν δίκιο». «Όχι» απάντησε αμέσως ο Φιον. «Είσαι απλώς μια χα-