Οι χαμένες μας καρδιές

C E L E S T E N G 14 ζετε έτσι και να πάει στον διάολο το πιστοποιητικό γέννη- σης. Σε κάθε φυλλάδιο που έφερνε στο σπίτι, διέγραφε με έναν μαρκαδόρο το Νόα κι έγραφε Μπερντ στη διακεκομ- μένη γραμμή. Αυτή ήταν η μητέρα του: άγρια και αγέρωχη όταν το παιδί της χρειαζόταν βοήθεια. Τελικά το σχολείο υποχώρησε, αν και μετά από αυτό, η δασκάλα έγραφε το Μπερντ εντός εισαγωγικών, σαν πα- ρατσούκλι κάποιου γκάνγκστερ. Αγαπητέ «Μπερντ», θα σε παρακαλούσα να θυμίσεις στη μητέρα σου να υπογράψει την άδεια γονέων και κηδεμόνων. Αγαπητοί κύριε και κυρία Γκάρντνερ, ο «Μπερντ» είναι φρόνιμος και μελετηρός, αλλά πρέπει να συμμετέχει πιο ενεργά στο μάθημα. Μόνο όταν έκλεισε τα εννιά, όταν έφυγε η μητέρα του, έγινε ο Νόα. Ο πατέρας του λέει ότι αυτό είναι για το καλύτερο και ότι δεν θα επιτρέψει πια σε κανέναν να τον φωνάζει Μπερντ. Αν ποτέ σε φωνάξει κανείς έτσι, του λέει, πάντα να τον διορθώνεις. Θα λες: Με συγχωρείτε, όχι, δεν με λένε έτσι. Ήταν μια από τις πολλές αλλαγές που συνέβησαν αφό- του έφυγε η μητέρα του. Καινούργιο διαμέρισμα, και- νούργιο σχολείο, καινούργια δουλειά του πατέρα του. Μια ολοκαίνουργια ζωή. Λες και ο πατέρας του ήθελε να τους αλλάξει ολοκληρωτικά, ώστε, αν επέστρεφε ποτέ η μητέ- ρα του, να μην μπορεί να τους βρει, όσο κι αν προσπα- θούσε. Πέρσι πέτυχε στον δρόμο, γυρνώντας σπίτι, την παλιά του δασκάλα από το νηπιαγωγείο. Γεια σου, Νόα, είπε,