Οι τελευταίες μέρες (Germania)

G E R M A N I A : Ο Ι Τ Ε Λ Ε Υ Τ Α Ι Ε Σ Μ Ε Ρ Ε Σ 11 λυσσαλέο σφυροκόπημα της πολεμικής μηχανής που όλο και δυ- νάμωνε. Δίχως ράδιο, δεν είχε καν τη δυνατότητα να μαθαίνει τα νέα για την κατάσταση στο μέτωπο. Εκείνο το πρωί είχε ρεύμα και ο Οπενχάιμερ ξύπνησε από το τεχνητό φως των λαμπτήρων στην οροφή. Η Λίζα κοιμόταν ακόμη, ενώ λόγω του κρύου και της υγρασίας ήταν τυλιγμένη σε βαριά σκεπάσματα, έτσι που το σχήμα του σώματός της σχεδόν δεν διακρινόταν. Το κρεβάτι τους, φτιαγμένο πρόχειρα από ξύλινα κασόνια, ήταν μεν κάπως καλύτερο από το τσιμεντένιο δάπεδο, άνεση, πάντως, σίγουρα δεν μπορούσε να προσφέρει ούτε το ένα ούτε το άλλο. Ο Οπενχάιμερ στηρίχτηκε με τον αγκώνα του στα ξύλινα κα- σόνια και σηκώθηκε. Ύστερα βγήκε μέσα από τα φθαρμένα στρω- σίδια και έτριψε κακόκεφα την πονεμένη πλάτη του. Λίγες στιγ- μές αργότερα το κρύο τρύπωσε μέσα από το σακάκι του, προκα- λώντας του ανατριχίλα. Έριξε πάνω στους ώμους του μια κουβέρτα και με τα μάτια μισόκλειστα πήγε στην πυροστιά για να ρίξει κάρβουνα. Καυτός καπνός μπήκε στα μάτια του, όμως η ζεστασιά ήταν ευχάριστη. Σε μια από τις εξερευνήσεις του στην εγκαταλελειμμένη ζυθο- ποιία είχε εντοπίσει κάμποσα κάρβουνα στο λεβητοστάσιο. Συ- γκρατήθηκε να μη ρίξει στη φωτιά περισσότερα κομμάτια. Όσο κρύο κι αν είχε, έπρεπε να κάνουν οικονομία. Στο κάτω κάτω, κανείς δεν ήξερε πόσον καιρό θα ήταν αναγκασμένοι να μείνουν ακόμη εκεί, μέχρι να τελειώσει η μάχη του Βερολίνου. Ξαφνικά οι αισθήσεις του Οπενχάιμερ μπήκαν σε επιφυλακή. Είχε την εντύπωση ότι άκουσε έναν θόρυβο. Όμως αυτό ήταν αδύνατον, αφού μόνο αυτοί βρίσκονταν εκεί κάτω. Η θυρίδα εξαερισμού ήταν κλειστή. Εκτός αυτού, οι μεντε- σέδες έτριζαν τόσο πολύ, που, αν είχε μπει κάποιος μέσα, ο θό- ρυβος θα τον είχε ξυπνήσει.