Οι τελευταίες μέρες (Germania)

H A R A L D G I L B E R S 18 όλα τα ίχνη της δραστηριότητάς του. Από το τελευταίο ανακοι- νωθέν της Βέρμαχτ είχε αποκομίσει την εντύπωση ότι έπρεπε να αναλάβει δράση αμέσως. Στο μεταξύ, είχαν ήδη αρχίσει να ακού- γονται ονόματα πόλεων όπως Μίνχεμπεργκ. Όλοι όσοι ήταν κά- πως εξοικειωμένοι με την τοπογραφία των περιχώρων του Βερο- λίνου ήξεραν τι σημαίνει αυτό. Ο Κόκκινος Στρατός είχε καταβά- λει την τελευταία σημαντική γραμμή άμυνας στα υψώματα του Ζέελοου ύστερα από πολυήμερη μάχη. Πλέον, κανένας προμαχώ- νας δεν χώριζε τον ρωσικό στρατό από την πρωτεύουσα. Πιθανό- τατα, μάλιστα, δεν υπήρχε άλλο οργανωμένο μέτωπο. Τώρα πια ήταν οριστικά στο έλεος των Ρώσων. Η αντίσταση αποδώ και στο εξής έμοιαζε με απελπισμένο αυτοχειριασμό. Κάνοντας αυτή τη σκέψη, έσφιξε ακούσια τα χείλη του. «Προσοχή!» άκουσε τη φωνή δίπλα του. Παρά τρίχα θα ήταν πολύ αργά. Τα λάστιχα στρίγκλισαν όταν πάτησε το φρένο. Λίγα μόλις εκατοστά μπροστά από τον προφυλακτήρα πέρα- σε, σαν να μη συμβαίνει τίποτα, ένα φορτηγό. Μετέφερε στρατό. Οι στρατιώτες, κατά τα φαινόμενα δίχως οργανωμένο σχέδιο, μετακινούνταν από τη μια θέση άμυνας στην άλλη. Οι άντρες στην καρότσα του οχήματος της Βέρμαχτ δεν έδωσαν καμιά σημασία σ’ αυτό το παρ’ ολίγον ατύχημα. Τα μάγουλα των στρατιωτών ήταν ρουφηγμένα, το βλέμμα τους άδειο. Θα ήταν ευτύχημα γι’ αυτούς αν όντως γινόταν το τρακάρισμα και μεταφέρονταν στο στρατιωτικό νοσοκομείο. «Για μαζέψτε λίγο τα μυαλά σας τώρα!» είπε ο συνοδηγός του, που φορούσε τραγιάσκα. «Αν τρακάρετε κιόλας, δεν θα αξίζει δεκάρα η σακαράκα!» Ύστερα έβαλε πάλι την οδοντογλυ- φίδα στο στόμα του και στύλωσε κατσούφικα το βλέμμα του στο παρμπρίζ. Το μοναδικό σχόλιο του οδηγού ήταν ένα αδιόρατο νεύμα με