Οι τελευταίες μέρες (Germania)

G E R M A N I A : Ο Ι Τ Ε Λ Ε Υ Τ Α Ι Ε Σ Μ Ε Ρ Ε Σ 15 μόνο όταν θα ολοκλήρωνε το έργο του: την κατάληψη των κυβερ- νητικών κτιρίων στο Βερολίνο. Το βλέμμα της Λίζας συνέχιζε να ζητάει μια εξήγηση, έτσι ο Οπενχάιμερ της είπε ανασηκώνοντας τους ώμους: «Έρχονται οι Ρώσοι». Ο καθένας προετοιμαζόταν με τον δικό του τρόπο ενόψει της επερχόμενης πτώσης. Όσοι είχαν ακόμη τη δυνατότητα αναζητού- σαν τη σωτηρία στη φυγή όσο πιο μακριά μπορούσαν από την πρωτεύουσα, πριν σφίξει ο κλοιός των ρωσικών στρατευμάτων γύρω από την πόλη και πιαστούν οριστικά στη φάκα. Μόνο αυτός που καθόταν πίσω από το τιμόνι της σαραβαλια- σμένης Άντλερ Τρουμπφ οδηγούσε προς την αντίθετη κατεύθυν- ση. Είχε επιδοθεί σ’ έναν αγώνα ενάντια στον χρόνο, καθώς ήλ- πιζε να φτάσει στο κέντρο της πόλης, να κρυφτεί εκεί εγκαίρως, πριν εισβάλει στην πόλη ο Κόκκινος Στρατός. Μπορεί να ήταν τρελός ώστε να εκτίθεται με αυτό τον τρόπο σε κίνδυνο, όμως μόνο έτσι θα πετύχαινε το σχέδιό του. Έστριψε δεξιά για να αποφύγει ένα αντιαρματικό οδόφραγμα. Η Λαϊκή Πολιτοφυλακή είχε τοποθετήσει αυτά τα εμπόδια σε όλες τις σημαντικές διασταυρώσεις. Τα παραγεμισμένα με μπά- ζα βαγόνια του τραμ έδιναν την εντύπωση ότι δεν θα άντεχαν ούτε στο φύσημα του αέρα, πόσο μάλλον στις ρουκέτες του στα- λινικού πυροβολικού. Όταν είδε τους ανθρώπους γύρω του να τρέχουν φορτωμένοι βαλίτσες, ήξερε ότι δεν θα κατάφερναν να περάσουν ούτε καν τον εσωτερικό αμυντικό δακτύλιο κατά μήκος των γραμμών του πε- ριφερειακού υπέργειου σιδηροδρόμου. Το πιθανότερο ήταν να ξεδιαλεχτούν στα μπλόκα της στρατιωτικής αστυνομίας οι ικανοί να φέρουν όπλα άντρες και να σταλούν πίσω. Η διαταγή του Γκέμπελς, πως κανένας κατάλληλος για στράτευση κάτοικος δεν