Οι τελευταίες μέρες (Germania)

H A R A L D G I L B E R S 14 ακουστικό, ο Οπενχάιμερ δεν καταλάβαινε τα λόγια του. Παρ’ όλα αυτά, έβγαλε το συμπέρασμα ότι μιλούσε με τον Ιβάν. «Ίβαν σντις!» ακούστηκε η τραχιά φωνή, και ύστερα άρχισε να κανονιοβολεί ρωσικές φράσεις, από τις οποίες ο Οπενχάιμερ το μόνο που κατάλαβε ήταν ότι γινόταν λόγος για κάποιο φασι- στικό κτήνος . Από τις αρχές της δεκαετίας του ’20 τα ρωσικά ήταν μέρος της καθημερινότητας στις συνοικίες Σαρλότενμπουργκ και Σένεμπεργκ, λόγω των εμιγκρέδων που είχαν εγκατασταθεί εκεί. Ο Οπενχάιμερ θυμόταν ακόμη κάποιες λέξεις που είχε αρ- πάξει τότε στον αέρα. Τελικά, ο ξένος έκλεισε το λογύδριο με το σύνθημα: «Σμερτ ναζίστσκοβο βράγκα!». Ευχόταν να πεθάνουν όλοι οι ναζί. Με μια ενστικτώδη κίνηση ο Οπενχάιμερ κρέμασε το ακουστι- κό στη συσκευή. Δεν άντεχε πια να ακούει αυτή τη φωνή τόσο κοντά στο αυτί του. Ήξερε ότι σ’ αυτή φώλιαζε ο κίνδυνος. Δεν έπρεπε να εισβάλει στο κελάρι της ζύμωσης. Ποτέ. Το βλέμμα της Λίζας ήταν ερωτηματικό. «Τι τρέχει;» Ξαφνικά ο Οπενχάιμερ ένιωσε το λαρύγγι του στεγνό. Κατά- πιε, και για λίγο δεν ήξερε τι να απαντήσει. Για ποιον λόγο να μιλήσει ακόμα μια φορά για το προφανές; Χτες είχε σημάνει ο συναγερμός για επίθεση τεθωρακισμένων. Έκτοτε η πόλη ήταν σε κατάσταση διαρκούς συναγερμού. Ήταν η αρχή του τέλους του παιχνιδιού. Η κόλαση που είχε προκαλέσει ο Χίτλερ δεν θα κρατούσε για πολύ ακόμη. Τώρα είχε γίνει πραγματικότητα αυτό που τόσο συχνά κυκλο- φορούσε ως φήμη, ύστερα από την έναρξη της χειμερινής επίθε- σης του Κόκκινου Στρατού τον περασμένο Ιανουάριο. Η μετακί- νηση του μετώπου από τα ανατολικά προς το μέρος τους ήταν πλέον αναπότρεπτη. Σε απόσταση μόλις λίγων χιλιομέτρων, αμέ- τρητοι τόνοι πολεμικών αρμάτων, οπλισμού και πυρομαχικών έκαναν τη γη να τρέμει. Ο ολέθριος κολοσσός θα σταματούσε