Ο πρώτος μου Μαρκ Τουέιν: Οι περιπέτειες του Τομ Σόγιερ

Η θεία Πόλι με χτυπά με τη δακτυλήθρα στο κεφάλι. – Ας μην ήσουν γιος της μακαρίτισσας της αδελφής μου, και θα σου έλεγα εγώ… Μα γιατί δεν παραδειγματίζεσαι απ’ τον Σιντ; Μμμ! Ο Σιντ! Ο μικρός μου αδελφός. Υπόδειγμα για όλο το χωριό! Πάντα φρόνιμος, υπάκουος κι ατσαλάκωτος! Ποτέ του δεν μπλέκει σε περιπέτειες… Μα είναι ζωή αυτή; Εγώ προτιμώ να κάνω παρέα με τον νεγράκο, τον μικρό Τζιμ. Πριονίζουμε μαζί τα ξύλα και του διηγούμαι τα βάσανά μου, αυτά που περνάω απ’ τον δάσκαλο του κατηχητικού. Και τη θεία Πόλι. Αχ, η θεία δε μ’ αφήνει στιγμή να ησυχάσω, γιατί θέλει, λέει, να με «αναθρέψει» σωστά. Μια μέρα, για τιμωρία μ’ έβαλε να βάψω όλο τον φράχτη της αυλής!