Οι μεγάλες δυνάμεις και η επανάσταση

ΣΩΤΗΡΗΣ ΡΙΖΑΣ 34 σο-τουρκικού πολέμου. Η Ρωσία επρόκειτο να εμπλα- κεί κατά τη διάρκεια της βασιλείας της Αικατερίνης της Μεγάλης (1762-1796) σε δύο πολέμους με την Οθω- μανική Αυτοκρατορία, το 1768-1774 και το 1787- 1792. Οι πόλεμοι αυτοί εδραίωσαν τον διαρκή ρω- σο-τουρκικό ανταγωνισμό και μονιμοποίησαν τη θέση της Ρωσίας ως διεκδικητή της κληρονομιάς της Οθω- μανικής Αυτοκρατορίας, η οποία σταδιακά αποδυνα- μωνόταν. Η παρακμή της όμως ήταν αργή και η πτώση της επιβραδυνόταν από το γεγονός ότι ήταν πολύ ση- μαντική για την ευρωπαϊκή ισορροπία δυνάμεων, ώστε να αφεθεί η Ρωσία ανενόχλητη να εφαρμόσει την πο- λιτική της. Εξάλλου και η ρωσική ισχύς δεν ήταν τέτοια ώστε να είναι σε θέση η Πετρούπολη να καταφέρει καίριο πλήγμα κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας σε βραχύ διάστημα. Ο πρώτος πόλεμος είχε σημάνει και την ενεργή σύνδεση των Ελλήνων με τη ρωσική στρατηγική. Το 1770 ο απεσταλμένος της αυτοκράτει- ρας της Ρωσίας Γκριγκόρι Ορλώφ πέτυχε να προκαλέ- σει εξέγερση των Ελλήνων στην Πελοπόννησο, η οποία όμως κατεστάλη. Η συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή το 1774, με την οποία τερματίστηκε ο πρώτος ρω- σο-τουρκικός πόλεμος της βασιλείας της Μεγάλης Αι- κατερίνης, δημιούργησε μια νέα ισορροπία υπέρ της Ρωσίας, καθώς αυτή απέκτησε το λιμάνι του Αζόφ και πέτυχε την αναγνώριση της ανεξαρτησίας του χανάτου