Οι μεγάλες δυνάμεις και η επανάσταση

ΣΩΤΗΡΗΣ ΡΙΖΑΣ 32 προσέγγιση μεταξύ της Αυστρίας και της Ρωσίας αφε- νός και της Βρετανίας αφετέρου: Η βρετανική πολιτική, της οποίας αρχιτέκτονας ήταν ο υπουργός Εξωτερικών Ρόμπερτ Στιούαρτ Κάσλρεϊ, ήταν πραγματιστική, απέ- βλεπε στην κατά περίπτωση αντιμετώπιση των κρίσεων όταν προέκυπταν επαναστάσεις ή πιέσεις για ανατροπή. Η αυστριακή και η ρωσική αντίληψη, όπως την εξέφρα- ζε πάγια ο καγκελάριος της Αυστρίας Κλέμενς φον Μέτερνιχ και τουλάχιστον για μία δεκαετία ο αυτοκρά- τορας Αλέξανδρος ο Α΄, ήταν περισσότερο δογματική και άκαμπτη, απέβλεπε στην αλληλεγγύη των χριστια- νών ηγεμόνων έναντι οποιασδήποτε τάσης για ανα- τροπή, αλλά δεν διέθετε κατ’ ανάγκη και μια σαφή στρατηγική εκτός από μια γενική προδιάθεση για επέμ- βαση προς καταστολή οποιασδήποτε ανατρεπτικής κίνησης. 7 Η Ρωσία ήταν σημαντική για την εξέλιξη του ελλη- νικού ζητήματος, και έως την έκρηξη της Επανάστασης του 1821 ο ρόλος της ήταν κατά πολύ σπουδαιότερος από τον ρόλο της Βρετανίας. Η ρωσική πολιτική, προ- κειμένου να γίνει κατανοητή, πρέπει να ενταχθεί σε ένα ευρύτερο ιστορικό πλαίσιο. Η αφετηρία του πρέπει να αναζητηθεί στη βασιλεία του Πέτρου του Μεγάλου (1682-1725), ο οποίος εισήγαγε τη χώρα του στις ευρωπαϊκές υποθέσεις και έθεσε στρατηγικούς στόχους οι οποίοι υπηρετήθηκαν από τους χειριστές της ρωσικής