Οι μεγάλες δυνάμεις και η επανάσταση

ΟΙ ΜΕΓΆΛΕΣ ΔΥΝΆΜΕΙΣ ΚΑΙ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ 37 αντίδραση άλλων δυνάμεων, όπως η Βρετανία αλλά και η Πρωσία. 10 Η Αικατερίνη η Μεγάλη δεν κατόρθωσε να προω- θήσει το πιο φιλόδοξο μέρος της ατζέντας της, τον διαμελισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, και η εξέλιξη των ρωσο-τουρκικών σχέσεων παρέμεινε ασταθής. Επικρατούσε συνήθως ένταση, η οποία μπο- ρούσε να καταλήξει σε συγκρούσεις, εκτός εάν παρεμ- βαλλόταν προς στιγμήν ένας εξωτερικός παράγοντας που θα υποχρέωνε τις δύο πλευρές σε συνεννόηση. Αυτό συνέβη με την εκστρατεία του Ναπολέοντα στην Αίγυπτο, το 1798, η οποία οδήγησε σε προσωρινή ρωσο-τουρκική κατοχή της Επτανήσου (1800-1807). Παράλληλα, η εξέγερση του πασά του Βιδινίου Οσμάν Πασβάνογλου οδήγησε την Πύλη σε μια νέα συμφωνία με τη Ρωσία για το καθεστώς των Παραδουνάβιων Ηγεμονιών, το 1802, σύμφωνα με την οποία οι Φα- ναριώτες ηγεμόνες θα διορίζονταν για επταετή θητεία με ρωσική συγκατάθεση και θα έπρεπε να λαμβάνουν υπόψη τις παραστάσεις που μπορεί να έκανε ο απεσταλ- μένος της Ρωσίας. Το καθεστώς αυτό δημιουργούσε τριβές και οδήγησε σε νέο Ρωσο-τουρκικό Πόλεμο, από το 1806 έως το 1812. Οι ρωσικές δυνάμεις δεν ήταν σε θέση να καταφέρουν αποφασιστικό πλήγμα στον οθωμανικό στρατό, ενώ η Πετρούπολη έπρεπε να λαμβάνει υπόψη και τις απόψεις της Γαλλίας, με την