Οι μεγάλες δυνάμεις και η επανάσταση

ΣΩΤΗΡΗΣ ΡΙΖΑΣ 36 Μαρίας Θηρεσίας των Αψβούργων, το 1780, σήμανε την αναθέρμανση των σχέσεων Πετρούπολης-Βιέννης, καθώς τη διαδέχθηκε στον θρόνο ο Ιωσήφ ο Β΄, ο οποίος ήταν περισσότερο δεκτικός σε συνεργασία με τη Ρωσία. Ο στόχος πλέον της Πετρούπολης ήταν πο- λύ περισσότερο φιλόδοξος και συνίστατο στον δια- μελισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η ρωσική πρόταση προς τη Βιέννη απέβλεπε στην κατάληψη από τη Ρωσία του δυτικού Καυκάσου, της Κριμαίας και της περιοχής του Δνείστερου. Η Μολδαβία και η Βλαχία επρόκειτο να ενοποιηθούν και να αποτελέσουν το κρά- τος της Δακίας, ενώ ο αυτοκράτορας Ιωσήφ θα προ- σέθετε στις κτήσεις του τμήματα της Βοσνίας και Ερ- ζεγοβίνης, της Σερβίας, της Ιστρίας και της Δαλματίας. Ό,τι απέμενε από τις οθωμανικές επαρχίες στην Ευ- ρώπη, δηλαδή η Βουλγαρία και η Ελλάδα, επρόκειτο να αποτελέσουν μια ελληνική αυτοκρατορία με πρω- τεύουσα την Κωνσταντινούπολη και αυτοκράτορα τον μεγάλο δούκα Κωνσταντίνο, εγγονό της Αικατερίνης. Η ρωσική δραστηριότητα στις Παραδουνάβιες Ηγε- μονίες και στη Γεωργία οδήγησε στην έκρηξη νέου Ρωσο-τουρκικού Πολέμου το 1787, ο οποίος τερμα- τίστηκε το 1792. Ο Ιωσήφ είχε αποβιώσει εντωμετα- ξύ, το 1790, και ο νέος αυτοκράτορας Λεοπόλδος ο Β΄ δεν συνέχισε τον πόλεμο στο πλευρό της Ρωσίας, η πολιτική της οποίας είχε αρχίσει να προκαλεί την