Οι Φύλακες των Χαμένων Πόλεων

12 ΣΑΝΟΝ ΜΕΣΕΝΤΖΕΡ «Καλά τα πήγες, φρίκουλα» είπε περιφρονητικά ο Γκάρ­ γουιν Τσανγκ –ένα αγόρι που φορούσε ένα μπλουζάκι που έγραφε: «Προσοχή, συχνές κλανιές»– καθώς την προσπέρα­ σε με μια σκουντιά και πήγε προς τους υπόλοιπους της τάξης. «Μπορεί να γράψω ένα άλλο άρθρο για σένα: Το παιδί-θαύ­ μα διηγείται στους συμμαθητές του για τον κλανόσαυρο». Ο Γκάργουιν ένιωθε ακόμη πικρία που την είχαν δεχτεί στο Γέιλ με πλήρη υποτροφία. Ο ίδιος είχε λάβει την επι­ στολή της απόρριψής του λίγες εβδομάδες νωρίτερα. Όχι ότι τη Σόφι την άφηναν να πάει. Οι γονείς της έλεγαν ότι ήταν τρομερά αγχωτικό, θα δε­ χόταν υπερβολική πίεση και ότι ήταν πολύ μικρή. Τελεία και παύλα. Οπότε θα πήγαινε στο πολύ πιο κοντινό, πολύ πιο μικρό Κολέγιο του Σαν Ντιέγο την επόμενη χρονιά – ένα γεγονός που κάποιος εκνευριστικός δημοσιογράφος είχε βρει αρκε­ τά ενδιαφέρον για να γράψει στην τοπική εφημερίδα μόλις την προηγούμενη ημέρα: «Παιδί-θαύμα διαλέγει τοπικό πανεπιστήμιο έναντι ενός από τα καλύτερα της χώρας», μαζί με τη φωτογραφία της από την επετηρίδα της τάξης. Οι γονείς της είχαν φρικάρει όταν το είχαν διαβάσει. Η λέξη «φρικάρει» δεν ήταν καν αρκετή για να περιγράψει την κα­ τάσταση. Οι μισοί τους κανόνες και παραπάνω ήταν σχετικοί με το πώς έπρεπε η Σόφι να «αποφεύγει τη μη απαραίτητη προσοχή». Τα πρωτοσέλιδα ήταν σχεδόν ο χειρότερός τους εφιάλτης. Είχαν μάλιστα πάρει τηλέφωνο και την εφημερί­ δα για να διαμαρτυρηθούν.