Οι Φύλακες των Χαμένων Πόλεων

10 ΣΑΝΟΝ ΜΕΣΕΝΤΖΕΡ «Τότε μήπως θα θέλατε να μας εξηγήσετε γιατί ακούτε μουσική απ’ το iPod σας αντί να παρακολουθείτε;» Ο κύριος Σουίνι σήκωσε ψηλά τα ακουστικά, σαν να ήταν το πειστήριο κάποιου εγκλήματος. Αν και για εκείνον πιθανότατα να ήταν. Είχε σύρει ολόκληρη την τάξη της στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του ΠάρκουΜπαλμπόα, υποθέτοντας ότι οι μαθη­ τές θα ενθουσιάζονταν με την προοπτική μιας εκπαιδευτικής εκδρομής. Δε φαινόταν να αντιλαμβάνεται ότι κανείς δεν ένιωθε ιδιαίτερο ενθουσιασμό, εκτός κι αν ζωντάνευαν οι γιγάντιοι δεινόσαυροι και άρχιζαν να καταβροχθίζουν κόσμο. Η Σόφι τράβηξε μια βλεφαρίδα –κάτι που έκανε όταν είχε αμηχανία– και κάρφωσε το βλέμμα της στα παπούτσια της. Δεν υπήρχε περίπτωση να μπορέσει να εξηγήσει στον κύριο Σουίνι ότι χρειαζόταν τη μουσική για να μην ακούει τη φασαρία. Εκείνος δεν μπορούσε καν να ακούσει τη φα­ σαρία. Η φλυαρία δεκάδων τουριστών χτυπούσε πάνω στους τοίχους με τα απολιθώματα και αντηχούσε στη σπηλαιώ­ δη αίθουσα. Το πραγματικό πρόβλημα όμως ήταν οι σκέ­ ψεις τους. Διάσπαρτα, ασύνδετα σπαράγματα σκέψεων εκπέμπονταν κατευθείαν προς τον εγκέφαλο της Σόφι – σαν να βρισκόταν σε μια αίθουσα με εκατοντάδες τηλεοράσεις στη διαπασών, όλες με διαφορετικές εκπομπές. Χώνονταν στη συνείδησή της, αφήνοντας τσουχτερές σουβλιές στο διάβα τους. Ήταν ένα φρικιό. Ήταν το μυστικό της –το βαρύ φορτίο της– από τότε που